ο φιλος του φιλου ειναι μουφα.

ρε το μαλακιστηρι που μας εχει βασανισει τοσο, εχει ενα φανταστικο φιλο. πηγαινει μαζι του στο παρκο, του τηλεφωνει ενω το τηλεφωνο δεν καλει. παραγγελνει οπου καθετε μια σαντουιτσαρα και ενα καφε, τρωει τη σαντουιτσαρα, πινει και τον καφε,και τα δυο νερα που φερνει ο σερβιτορος.
και οταν ρωτω για τον φιλο αυτο το αρνειται. ρε ειμαστε τοσα χρονια φιλοι γιατι δε μου τον γνωριζεις αφου εισαστε τοσο κολλητοι τωρα τελευταια ρωτω συνεχως.
πως να φαινομαστε μεσα στα ονειρα των αλλων?
ο φιλος του αυτος αλλαζει ποτε ρουχα; γυαλια; παπουτσια; καλτσες; φοραει γυαλια;
το ειχε δει μια μερα οταν πηγαινε να ξεπαρκαρει. να βγαινει απο το το πσιτι διπλα στο αμακι να κατηφοριζει το διαδρομο μπροστα απο την εξωπορτα στην αυλη και να σκονταφτει, να πεφει με το προσωπο λες και ηταν κορμος δεντρου και να σπαρταραει. να συσπαται παραλληλα του αξονα της σπονδυλικης του στηλης και να ετσι οπως ειναι μπρουμυτα και με την κοιλια στο εδαφος το σαγονι του να ακουμπαει τα μωσαϊκα της αυλης. να κουναει χερια και ποδια ζωηρα ψηλα στον αερα λες και ετοιμαζονταν να κανει καμια κινηση ρυθμικης γυμναστικης. ετρεμε πολυ για αυτο ομως. οι παλαμε και οι πατουσες ηταν σα να σε χαιρετουν. ισως και να πνιγονταν απο επιληψια , ετσι υπεθεσα οταν μου διηγηθηκε την ιστορια για τον φιλο αυτο που ποτε δεν ειχα γνωρισει. εκανε πως κολυμπουσε περιεργα, σε ενα στιλ που δεν εχουμε ξαναδει ή εκανε πως επεφτε απο τον ουρανο. τα μεγαλα χονταρα γυαλια του ειχαν εξαφανιστει μου ειπε και ο τυπος μυριζε αλκοολ μεχρι το παραθυρο του αυτοκινητου.η αυρα του προδιδε οτι ηταν λιωμα ο θειος.
δεν ειναι φιλος αυτος για σενα ειπα στο κολληταρι μου. χασκογελασε.
- νομιζα οτι πηγε να πεθανει ρε μαλακα. μου ειπε, εχω τυψεις που δεν καθησα να τον βοηθησω. εκανα μαλακια που εφυγα;
- εμενα θα με βοηθουσες ρε κωλοπαιδο αν ποτε παθαινα τιποτα? ή θα ειχες χεστει απανω σου? τον ρωτησα απαντωντας.
-φυσικα ρε , απαντησε
- ε τοτε γιατι οχι και αυτον αφου εισαστε τοσο καλοι φιλοι;
-δεν ξερω φοβηθηκα. ηταν η απαντηση του.
- οι αλλοι που περνουσαν εκεινη τη στιγμη τι εκαναν; τον ρωτησα με υπερβολικη περιεργεια.
- δεν εδωσε κανεις σημασια. σαν να μην υπηρχε, μου απαντησε.

δε μαρμπλς. 1989

οτι καλυτερο εχει γινει αναφορικα με τα μαρμαρα.




τα μάρμαρα (1989) σενάριο-σκηνοθεσία: αλέξης μπίστικας #φωτογραφία: ian dodds#μοντάζ: robert headgreaves, αλέξης μπίστικας#ήχος: brendan taylor#σκηνικά: δημήτρης παπαϊωάννου# ηθοποιοί: σταύρος ζαλμάς, rosamond freeman-attwood, reina james#παραγωγή: εκκ, goldsmiths' college#16mm, έγχρωμο, 14', οπτικός μονοφωνικός


Η πρωτη του ταινια «Τα Μαρμαρα» «The Marbles» μιλαει για τη σημασια των γλυπτων του παρθενωνα ,και ειναι αφιερωμενη «στη Μελινα». Γυρισμενη μια Μεγαλη Πεμπτη στο Λονδινο.
η πλοκη:
Ο χρηστος ειναι ενας νεαρος ελληνας που ζει στο λονδινο. απολυτα προσαρμοσμενος στη ζωη εκει, ειναι πιο αγγλος κι απ’ τους αγγλους. Η εστερ είναι η σπιτονοικοκυρα και ερωμενη του. Ξαφνικα, η Μελινα Μερκουρη ερχεται στο Λονδινο για να παρει πισω στην ελλαδα τα μαρμαρα του παρθενωνα. Ο χρηστος συγκινειται. εκει που πλενει τα πιατα αρχιζει να τα σπαει λες και ειναι στα μπουζουκια, κι υστερα επιστρεφει στην αθηνα... μαζι με τη Μελινα και τα περιφημα μαρμαρα του παρθενωνα. δεν κολακεψε ουτε τη Μερκουρη, σαν εισηγητρια της πολιτικης για τη διεκδικηση της επιστροφης των μαρμαρων , Ουτε τον ελληνικο σοβινισμο που ψοφαει για κολακειες. παιζει και ο ζαλμας αν παρατηρησε κανεις, και τα σκηνικα ειναι του παπαϊωαννου. ωραια πραγματα, σκεψου να ζουσε σημερα ο μπιστικας, τι μεγαλα πραγματα θα ειχε κανει ... βρειτε την ταινια και δετε.

σημειωση.

λοιπον αν διαβαζεις γενικοτερα για την φαση εδω, αν διαβαζεις τι γραφεται, τοτε μπορει να μπερδευτηκες. δηλαδη επειδη εχεις χασει μερικα επεισοδια νομιζεις οτι αλλα συμβαινουν και στην πραγματικοτητα συμβαινουν πραγματα που δεν ξερεις. απλα μερικες φορες οι συμπτωσεις εκφραζονται με λεξεις που εκφραστηκαν και αλλες συμπτωσεις και οι συμπτωσεις μοιαζουν μεταξυ τους και γινεται της πουτανας. σημερα που μιλησαμε χαρηκα γιατι ειχαμε καιρο να μιλησουμε. απο το πασχα. εχεις βαλει εμ ες εν στη δουλεια και το ξεχνας ανοιχτο? τι θα κανεις το καλοκαιρι? μου ειπες οτι εκανες αρκετα μπανια αρα πρεπει να εχεις παρει αρκετο χρωμα. ουαου. πωπω δεν εχεις και εξεταστικη τωρα μια χαρα σε κοβω. δουλευεις πολυ? λογικα ναι. ( δεν μου απαντησες σε αυτο) επισης δεν μου απαντησες για το αν θα πας διακοπες και που θα πας διακοπες φετος το καλοκαιρι. α, νομιζω μου ειπες οτι δεν εχεις κανονισει κατι ακομα. πωπωπω εισαι μεγαλο αλανι που παιρνεις πτυχιο τον οκτωμβριο. μετα θα πας ελβετια? σε ποια πολη μου ελεγες δεν θυμαμε ακριβως. λοιπον, για να μη σε πρηζω με τις ερωτησεις, απλα θελω να σου πω οτι αυτο που διαβασες δεν ειναι αυτο που νομιζεις ειναι κατι εντελως διαφορετικο και δεν εχει καμια σχεση με αυτο που νομιζεις. εντελως τελειως. και δεν σου λεω μαλακιες. α και κουρευτηκα. :-)

ευχαριστω τ.μ.

φιλα με.

Ο ποιητής κοίταξε τον επιχειρηματία στα μάτια: «Και για ποιον άλλο λόγο να ζεις, αν δεν έχεις αγαπήσει ποτέ σου;»
«Μα συμφωνώ μαζί σου», είπε ο επιχειρηματίας. «Απλά θεωρώ ότι και ο λόγος να ζεις είναι ένα κέρδος που σου αποφέρει η επένδυση των συναισθημάτων που ονομάζεις αγάπη. Και σε αντίθεση μ’ εσένα που αγαπάς μόνο το κέρδος –τον λόγο να ζεις- εγώ αγαπώ και την όλη διαδικασία της επένδυσης που φέρνει το κέρδος- το να αγαπάς και αγαπιέσαι»
«Δεν είναι όλα χάνω και κερδίζω σ’ αυτή τη ζωή», είπε ο ποιητής.
«Ιδανικά, πρέπει να είναι. Γιατί αν δεν χάνεις και δεν κερδίζεις, σημαίνει ότι δεν παίζεις. Σημαίνει ότι δεν ζεις»
«Γράφω απλά στίχους. Δεν περιμένω να κερδίσω τίποτα από αυτό»
«Κερδίζεις ήδη. Γράφεις στίχους και σου αρέσει να γράφεις στίχους. Άρα, κερδίζεις»
«Ναι, αλλά δεν αποσκοπώ στο κέρδος. Ούτε καν σ’ αυτό το έμμεσο κέρδος για το οποίο εσύ μιλάς»
«Άρα η ουσιαστική διαφορά μας είναι ότι εσύ κερδίζεις χωρίς να το περιμένεις καν. Πρέπει να αισθάνεσαι πολύ τυχερός!», είπε ο επιχειρηματίας.
«Ουφ. Βαρέθηκα. Φίλα με επιτέλους», είπε ο ποιητής και αγκάλιασε τον επιχειρηματία.
«Κέρδισες. Γδύσου!»

πατησε επανω στο κειμενο να δεις κατι.

αουφβινταζεν

λοιπον εδω και 2 μερες, τι μερες δηλαδη απο τοτε που πεθανε ο μαϊκλ τζακσον ολοι γραφουν στο ιντερνετ συλληπητηρια και ερ-αϊ-πι και κειμενα στα μπλογκς και εφημεριδες, περιοδικα, αρχιδια μυρια. τωρα μαλιστα ημουν σε ενα κολλητο μου και εχει γινει λενε θριλερ το θεμα. στη τιβι μιλαγαν για αυτο. πως πεθανε ο μαϊκλ. ΠΕΘΑΝΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ, τι πως πεθανε, παρτε το χαμπαρι, ξεκολληστε τα μυαλα σας, μουβ ον που λενε. το καλυτερο που εχετε να κανετε ειναι να οργανωσετε ενα παρτακι να παιζει ΜΟΝΟ τα κομματια του. γινετε σκατα αρχιστε να φασωνεστε μεταξυ σας, παρτε τις ουσιες σας, ξεραστε, πιειτε μπιρες, χορεψτε, ξαναφασωθειτε με αλλον/η, πιειτε ουζα με λεμονι που γαμανε, προσπαθηστε να κανετε το μουνγουοκ του, σε ριβερς ομως. χορεψτε με τις πιο ηλιθιες κινησεις, καντε πως ξερετε τους στιχους ενω λετε συνεχεια το ιδιο πραγμα, τσακωθειτε για το πως λεγετε το καθε κομματι που παιζει ο ντιτζει, πειτε μαλακιες, ξαναπιειτε μπιρα γιατι κανει και γαμωζεστη. γνωριστε κανα ανθρωπο γελαστε ναουμε και φυσικα πιειτε και κανα καλο μπαφακι. και μετα πηγαινετε φατε κανενα βρωμικο και κανα σουβλακι και βουρ στη κοντνοτερη παραλια να κανετε πρωινη πρωινη βουτια γυμνοι. αλλα ξεκοληστε με το πεθανε και πεθανε. τελος. καπουτ. πεθανε αυτος, ε θα πεθανουμε και εμεις λεμε. στο χορο. και αντε γεια. δεν τον γνωρισα ποτε απο κοντα το μ.τ. αλλα νομιζω οτι αν ηταν σωστος ποπσταρ θα γουσταρει περισσοτερο να βλεπει ολο το πλανητη να χορευει παρα να μυξοκλαιει λες και ηταν κολληταρια του ολοι. ολοι τον θυμηθηκαμε τωρα. πριν πεθανει δεν ακουγε κανεις, μονο στα καρναβαλοπαρτυ βαζανε το σμουθ κριμιναλ. και στα τραςπαρτυ κανα τραγουδι του. και στις ειδησεις του σταρ για τα σκανδαλα. το καλυτερο μνημοσυνο για τα εννιαμερα θα ειναι να ξανακανουμε παρτυ που θα παιζει μονο τα ρεμιξ που εχουν γινει για τον μ.τ. το καλυτερο αντιο ειναι αυτο. ηταν αυτο δηλαδη, σημερα το βραδυ δεν εχουμε κανονισει ακομα τι θα κανουμε. σημερα πεθανε και ο σπυρος καλογηρου. ο κυριος που ειπε την ατακα "ειναι πολλα τα λεφτα αρη."αντιο και στους δυο.

ναι το ξερω επρεπε να διαβαζω, ομως οτι και να διαβασεις ειναι ψιλοαχρηστο αν δεν περασεις το μαθημα. και επειδη δεν θα περασω αυριο να παει να γαμηθει το διαβασμα. εξαλλου οτι διαβασες διαβασες τωρα, δεν σε σωζει η τελευταια στιγμη. να παει να γαμηθει.

οταν μπορεσεις και δεν εχεις δει αυτη τη ταινια, ψαξε να τη βρεις και δες τη.ποσο μαλλον αν εισαι φοιτητητης. για το ζαμπρισκι ποϊντ μιλαω. το βιντεο πιο πανω ειναι η τελευταια στιγμη. οταν την ειχα δει στο λυκειο μου φαινονταν εντελως βαρετη. σημερα δεν ξερω γιατι αλλαξα γνωμη.

σαλατα

πηγαινα να τη βρω απο τον κηπο. μηπως και την πετυχω δηλαδη , γιατι δεν ειχαμε ραντεβου. κηπο ελεγαν το μαγαζι μεσα στο παρκο, το μαγαζι που συνηθιζει να πηγαινει τα μεσημερια, να παραγγελνει μια ελληνικη σαλατα, μια πορτοκαλαδα και να ανοιγει τα βιβλια της να διαβασει ελληνικα.
ποτε δεν μου αρεσε η σαλατα τους, φαινονταν σα ψευτικη, οι ντοματες κατακοκκινες, ολοϊδια κομμενες. τα αγγουρια κρυα, τοσο κρυα που αν η σαλατα ηταν κοκτεϊλ λαχανικων σιγουρα θα ηταν ο παγος.οι πιπεριες πρασινες σα βασιλικος, λιγο πιο ανοιχτο απο το πρασινο του βαζελου, μονο που δεν εχουν γευση πιπεριας. ουτε καν βασιλικου. εχουν υποτυπωδη γευση πιπεριας, σε αντιθεση με τα κρεμμυδια που συνηθιζουν να κανουν αισθητη την παρουσια τους μεσα στη γαβαθα και να δηλωνουν φωναχτα οτι αυτο το συνοθυλευμα λαχανικων θεωρειτο πρακτικα ελληνικη σαλατα. η φετα γενικως δεν της αρεσει "gross" μου λεει οταν την αντικριζει και το κρητικο ελαιολαδο απλα αντικαθιστα καθε αλλο ρευστο που θα μπορουσε να υπαρχει εαν αυτο το πραγμα λεγονταν ελληνικοσαλατοσουπα. το λαδι τους δεν εχει καμια ιδιαιτερα ελκυστικη γευση ή μυρωδια, οποτε υποθετω πως μονο σα λιπαντικο λειτουργει. για να κατεβαινουν πιο ευκολα στον ουρανισκο τα κομμενα κομματια της σαλατας.
οπως ειπα, δεν ειχαμε ραντεβου, απλα περασα επειδη ηταν στη βολτα του γυρισμου για το σπιτι. μπας και την πετυχω. καθησα σε ενα τραπεζι του καφεστιατοριου και ενω ειχα ηδη φαει μεσημεριανο πριν λιγο παρηγγειλα μια ελληνικη σαλατα χωρις φετα, μια πορτοκαλαδα και μια μπιρα για μενα. ηπια την μπιρα, εφαγα την σαλατα, πληρωσα, ηπια την πορτοκαλαδια να στρωσει η γευση και εφυγα για το σπιτι.

no comments.

αντε γεια.

αποψε

λοιπον επειδη αυτα τα ημερα μουσικης και ημερα κλαψομουνιασματος και ημερα δυτικης ηλιοφανειας με ψιλοκομπλεξαρουν, σημερα το βραδυ θα ηθελα πολυ να ημουν εδω:

επειδη ομως δεν παιζει, ουτε στα πιο τρελα μου ονειρα, ελπιζω να γινω χαλια και να γυρισω σπιτι και να δω αυτο. πατησε πανω στο αυτο. αυτο. αυτο. αυτο. αυτο. αυτο.

αντε τα λεμε.

mer melee au soleil

οπως λεμε ενα μεγαλο ταξιδι διπλα στον ανεμο. με τον ανεμο. ή οπως λεμε ενα ταξιδι μιας μεγαλης ημερας μεσα στη νυχτα.
η λεξη dollfish ηταν δικια μου. το ορκιζομαι την ειχα σκεφτει εγω. ενα βραδυ.εδω και πολυ καιρο. και ειμαι σιγουρος οτι ποτε δεν την ειχα ξανακουσει. και σημερα απο περιεργεια την εβαλα στο γκουγκλ και μου εβγαλε μερικα αποτελεσματα. ξενέρα. η κακογουστια του γκουγκλ δεν μου εκατσε καλα και θελω να το ξεχασω.το μονο αποτελεσμα δεν ηταν της αναζητησης αλλα να χαλασει ο μυθος μεσα μου. σιγα τη σπουδαια λεξη θα μου πεις τωρα, σιγα τα ωα. δεν με πολυνοιαζει για μενα ειχε σημασια. και πραγματικα ξενερωνω μερικες φορες με τη πολλη και φριχτη μαλλον συναφεια του κοσμου. τι να κανουμε τωρα, χαθηκε το Geist. ισως να με ξαναφερνει πισω το πως οι ανθρωποι αντιμετωπιζουν την καθε στιγμη που ζουν.

και οπως λεει ενας φιλος: "η πιο ωραια ωρα, ειναι τα βραδυα της παρασκευης ακουγοντας μουσικη στο μάϊσπεϊς και προσμενοντας την εξοδο με τους φιλους σου. κανεις συνεχως κατι ωραιο και παραλληλα προσμενεις κατι πιο ωραιο. " και το ευτιχισμενοι μαζι στο μεγκα.

το μονο που με ξενερωνει ειναι που εχω ανοιχτη τη μπαλκονοπορτα και μεσα στο δωματιο μπαινει ολη η τσιγαριλα που αφηνει ο μαλακας ο διπλανος μου. οχι ο γιαννης, ο αλλος. ο μαλακας.

[21:15] tosio279: για τον γραμμικο εχεις υλικο?
[21:16] Geoρτζ: οχι
[21:16] Geoρτζ: πας για να περασεις αυριο
[21:17] tosio279: εχω κοιταξει, οτι γινει
[21:17] tosio279: δεν παω για να το περασω, παω και ο θεος βοηθος
[21:17] Geoρτζ: τοσιο
[21:18] Geoρτζ: δεν υπαρχει θεος
[21:18] tosio279: ...

the bond that will bring us together

οταν πηγαινα στους προσκοπους, πιτσιρικας τωρα, πολυ πιτσιρικας, ειχαμε παει κατασκηνωση και εκει στο αρχηγειο ηταν καποια παιδια, πολυ αλανια.
τοτε ημουν συν πλην 13 χρονω νομιζω.
ειχαμε ενα αρχηγο ή υπαρχηγο, δε θυμαμαι τι ακριβως, μια μεγαλη ατομαρα. τον Δ. Ξ. δημητρης το μικρο και το επωνυμο σα μια ελληνικη πολη στο βορρα που αρχιζει απο Ξ.
μου ειχε πει ενα ανεκδοτο που ακομα το θυμαμαι και οποτε το θυμαμαι γελαω σα ηλιθιος ενω ειναι μεγαλη βλακεια. πολυ λεπτος και με καραφλιτσα.
εμενε κοντα στο σπιτι μου μαλιστα γιατι πολλες φορες τον συναντουσα στο δρομο. εμενε 4-5 τετραγωνα πιο πανω, σε ενα τριωροφο συγκατοικωντας με τη γκομενα του. πολιτικος μηχανικος υποτιθεται οτι σπουδαζε δεν ξερω τωρα τι κανει. αριστερος τιγκα, απλα ηταν στους προσκοπους γιατι ειχε παει απο μικρος και γουσταρε να βοηθαει και τη φαση φυση και εκδρομες και λεμε μαλακιες με τα πιτσιρικια. ηταν πολυ πραος και ειχε ενα χαρακτηριστικο νευρικο γελιο που καθε φορα που γελουσε σου εδειχνε πως το φχαριστιοταν. ειδικοτερα , ειχε χαρακτηριστικη πλακα γιατι σηκωνε τα γονατα του απο εκει που καθονταν στο αερα και τα εφερνε στο στηθος ενω παραλληλα γελωντας κοιταζε το ταβανι ή τον ουρανο, αναλογως εαν ειμσταν στη λεσχη ή σε καμια εκδρομή. επρεπε να επινε απειρους μπαφους ο τυπος. δηλαδη αν τον γνωριζα τωρα θα το υπεθετα σιγουρα. και οταν ηταν στην ομαδα μας επρεπε να ηταν 4ο-5ο ετος. περιπου στην ηλικια που ειμαι τωρα δηλαδη. φαινονταν υπερβολικα γαματο ατομο για να ειναι στους προσκοπους σε τετοια ηλικια. εχω χρονια να τον δω. απο τοτε δηλαδη. 8 χρονια.
ενα βραδυ λοιπον σε εκεινη τη κατασκηνωση που ειχαμε παει μαζι, με ειχε κοψει η λορδα και ειχα χωθει στη σκηνη της αποθηκης τροφιμων να βουτηξω κατι ντελισιους κρουασαν σοκολατας. επειδη τα αγορια της ενωμοτιας μου με ειχα πρηξει αλλα και επειδη βρισκαμε τα κρουασαν με κοκακολες εντελως τελειως ντελικατεσεν η κομπινα θεωρειτο επικτακτικο να γινει . καναμε κατασκηνωση πανω σε κατι βουνα που εζωναν μια υπεροχη λιμνη και γενικοτερα με το φαϊ υπηρχε ενα προβληματακι. ετσι λοιπον οπως ειχα τρυπωσει στη τεραστια σκηνη της αποθηκης, σαν αυτες των σεισμοπληκτων, τον βλεπω τον μητσο να ειναι ηδη μεσα και να μου κανει νοημα να μη μιλησω γιατι και αυτος εκλεβε κρουασανακια! χαχαχα, με ρωτησε γιατι δεν κοιμαμαι, μου ειπε να μη διανοηθω να ανοιξω το φακο που ειχα στο κεφαλι μου σα γυναικολογος, μου εδωσε μια κοκακολα παραπανω, και μου ειπε να βγω εξω σα κυριος, να παω στη σκηνη μου σα κυριος και αν μου μιλησει κανεις να κανω πως δεν τον ειδα και να συνεχισω την πορεια μου! φυσικα και δεν εκανα οτι μου ειπε, ανοιξα το φακο μη σπασω τα μουτρα μου στα κατσαβραχα, πηγα στον ιστο του καμπ που ηταν σκοποι οι δυο κολλητοι μου και τους εδωσα τα φαγια. μετα απο λιγα λεπτα ηρθε και αυτος απο εκει και αραξε μαζι μας και αρχισαμε να λεμε μαλακιες. καποια στιγμη του ζητησα το σιντι πλέϊερ που ειχε στο τσαντακι του γιατι δεν ειχε πατησει το πόουζ και η μουσικη ηταν ενδιαφερουσα. μου ειπε οτι ακουει μια μπαντα με ενα χαζο ονομα, δεν εδωσα σημασια. μου φανηκε μεγαλη μαλακια. τοτε ακουγαμε τερορ εξ κρου και πανξ ρομανα.
την επομενη μερα επρεπε να βοηθησω στη μαγειρικη και ειχα παει να κοψω ντοματοσαλατες. ηταν και αυτος εκει, ειχε ερθει να βοηθησει, και ετσι αρχισαμε να μιλαμε για τους πανξ ρομανα. θυμαμαι μου ελεγε οτι τους εβλεπε στην αθηνα, μου ακουγονταν εντελως εξτριμ ολα αυτα που ελεγε. τον θαυμαζα. και κοβαμε ντοματες και κρεμμυδια και αγγουρια. και πιπεριες . και βαζαμε λαδια και ριγανες και αλατια και κοβαμε και φετες. και ψωμια και νερα. ολα αυτα σε κατι λεκανες που μπορει να βαζαμε και απλυτα καποτε. και αυτος τραγουδαγε ενα κομματι και ελεγε συνεχως: "Because if it's not love then it's the bond, the bond, the bond, the bond, the bond, the bond, the bond that will bring us together." και εγω μεσα μου ελεγα δεν μποντ ,ο δεσμος μας φερνει κοντα, τι σκατα ακουει αυτος. μεχρι που μου εδωσε παλι να ακουσω, και ακουσα μια περιεργη φωνη, μια μυστηρια φωνη και η μπαντα ειχε παλι εκεινο το αστειο ονομα. αγγλικο. πολυ αστειο. εντυπωσιαστηκα , οι φοιτητες και τα πραγματα που κανουν εχουν μια περιεργη γοητεια πανω στα πιτσιρικια. ετσι του ζητησα το σιντιπλέιερ να ακουσω κιαλλο. louder than bonds εγραφε πανω με μαρκαδορο. α λεω το κομματι αυτο θα ειναι το καλυτερο του δισκου. ολα για μποντς μιλανε..
το ακουγα ολη την υπολοιπη μερα μεχρι που τελειωσαν οι μπαταριες.


τις προαλλες ακουγα ενα κομματι απο τo barbaras straight son The Do-Re-Mixes vol.2 . το 3, το ναθινγκ τσεϊντζ, κατι γνωριμο μου θυμιζε η μελωδια, ρεμιξ απο τα λιγα, το ακουω εξι μερες συνεχομενα. σημερα το βραδυ δεν ξερω για ποιον λογο κατω απο ποιες συνθηκες, 3 μπιρες και ενω ειχα ανοιχτο το κλιματιστικο το κομματι αυτο που θυμισε τα παραπανω και με εκανε να καταλαβω οτι το κομματι που ελεγε για μποντ, δεν ελεγε μποντ αλλα μπομπ. οταν φτιαχναμε τις ντοματοσαλατες αυτος τραγουδαγε γεματος χαρα το Ask Me. ελεγε: Because if it's not Love Then it's the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb That will bring us together. και το επαναλαμβανε με χαριτωμενια, εκει στους προσκοπικους παγκους εκστρατειας. δεν ελεγε μποντ οπως νομιζα.
τραγουδουσε στη μαγειρισσα, αλλα και σε εμας:
- Because if it's not Love Then it's the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb
That will bring us together,
(και φωναζε): KAI ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΣΜΙΘΣ ,
Because if it's not Love
Then it's the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb
That will bring us together.
μου εσκασε αυτη η αναμνηση. δεν ειναι αναμνηση. ειναι μια ανακαλυπτικη αναμνηση. τοτε ειχα τη πρωτη επαφη ειχα με τους σμιθς. μεχρι τη τριτη λυκειου που ξανασυναντηθηκαμε.
και το αλμπουμ εκεινο που ακουγα ολη εκεινη την ημερα ειναι το louder than bombs, οχι bonds. χαχαχα
ευχαριστω ρε μητσο. νασαι καλα.

με τις υγειες μας.

ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ = ΦΡΙΚΗ

ΠΤΥΧΙΟ = ΚΑΡΚΙΝΟΣ

οταν η εξεταστεα υλη σου προκαλει κρισεις πανικου, τοτε θυμισου οτι καποια στιγμη θα πεθανεις. αν το πτυχιο ειναι αυτο που σε αγχωνει τοτε ασε με να σου θυμισω οτι κανεις δεν περιμενει να σε προσλαβει. ειθε οι δυσκολες μερες της εξεταστικης να ανταμειφθουν με αρκετες δεκαετιες υποαμειβομενης εργασιας. καλη επιτυχια στην εξεταστικη και να θυμασαι οτι παραμενει το ονειρο μου να παντρευτω γιατρο. (ή δικηγορο)

δε αμεϊζινγκ γουατεβερ προντακσιονς

εαν και το μαϊσπεις μου εχει καταστρεψει τη ζωη, το γουσταρω απιστευτα γιατι ειναι πρεζα. ντόουπ που λενε και οι αμερικανοι. ντόουπ ειναι και καποιοι φιλοι που εχω στο μαϊσπεις και μενουν στο ρεθυμνο και κανουν ταινιες. γουατεβερ προντακσιονς λεγεται το προτζεκτ τους. φαινονται κουλ ατομα αν και δεν τους ξερω απο κοντα, γιαυτο καλυτερα να μαθει κανεις για το τι κανουν και οχι για το βρωμικο τροπο ζωη τους. που φαινεται απο τις ταινιες τους. γιαυτο, ρωτησα τον φιρμη132 που ειναι και ο καμεραμαν και ο παραγωγος της Γ. Π..
μου εξηγησε οτι η γουατεβερ προντακσιονς προς το παρον είναι μια μηχανη παραγωγης DIY διασκεδασης. απλως θελει να είναι κατι σαν open source λογισμικο, οποιοσδήποτε να μπορει να διασκεδασει χωρις να σκασει φραγκα και αμα γουσταρει να συμβάλει κιόλας.
πως ξεκινησε η ιστορια: Μια μερα μετα το ξεφαντωμα του καρναβαλιου, ειπαν οι ταλαντουχοι αυτοι νεοι και η παρεα τους να μαζευτουν να δουν καμια ταινια (τιποτα ετσι κουλτουριαρικο με ναρκωτικα και βιασμους). Στον φιρμη132 και τον γαμια του Πουτσα και Ξυλο #1 ανατεθηκε να φερουν τη ταινια. Ε και τι να γινει – φερανε μια που οπως αποδειχτηκε την ειχαν δει σχεδον ολοι και δεν ειχε βιασμους κιολας (Sweeney todd). Τι να κανουν, τι να κανουν τα παιδια, μεχρις οτου καποιος πεταξε : " – ε αμα είναι ετσι καλια να γυρισουμε δικια μας ταινια." Το μονο που εγινε μετα ηταν να πει ο καθενας τι ρολο θα επαιζε. Ουτε σεναριο, ουτε πλοκη. Απλως αρχισαν να τραβανε και μεσα σε 20 λεπτα η ταινια ηταν έτοιμη. Η εταιρια ξεκινησε, να πουμε, στο Ρεθυμνο τσι Κρητης στις μερες του καρναβαλιου 2009, αμεσως μετα τα γυρισματα της πρωτης ταινιας. Μεχρι στιγμης εχουν κυκλοφορησει 2 ταινιες. «Πουτσα και ξυλο #1» και «Ο Δασκαλος». Βεβαια επειδη καποιοι σκληροπυρηνικοι φανς θελαν και άλλο, πριν λιγες μερες ανεβηκε μια beta εκδωση της βιντεοκασετας «Πολεμικες τεχνες Mortal Kombat: από αρχαριους - για αρχαριους. Και μαλλον αποτι καταλαβα, στο μονταζ βρισκεται και το «Πουτσα και ξυλο #2».

γουσταρω που υπαρχουν ατομα που αντιμετωπιζουν τοσο αυτοσαρκαστικα το θεμα ταινιες. που το μαϊσπεις τους ειναι τοσο καλαισθητο οσο και οι αφισες που μου θυμιζουν παραγωγες της βιβιντ εντερτεϊνμεντ. μαρεσει η αυτουπονομευση τους και το παθος τους γιαυτη. δεν ειμαι κριτικος ταινιων ουτε και θελω να σας επηρεασω με τη γνωμη μου για τα ταινιακια. κατεβαστε τα εκει στα δεξια απο το λινκ στο μπλογκ του μαϊσπεις της Γ.Π. και δειτε τα.

Οι ταινιες παντα θα είναι διαθεσιμες online, πληρης ενημερωση για τις οποιες θα μπορειτε να βρειτε στον ιστοτοπο της γουατεβερ προντακσιονς. http://www.myspace.com/whatevermovies ή http://www.whatevermovies.co.nr

οπως λεει και ο φιρμης132: "Ολοι μας ξερουμε ότι οι καλυτερες κωμωδίες συμβαινουν στην παρεα μας, μιας και ο καθενας ξερει το χουμορ και τα αστεια που αρεσουν στους αλλους. Δεν χρειαζεται να ψαξεις πιο περα δικε μου. Αρκει να το μοιραστεις…"

ανθρωπος μπατσος, ξυλο απελεκητο

«Αιτήθημεν αδείας ολιγολέπτου διαλείμματος προκειμένου να προμηθευθώμεν ύδωρ και καφέ και να κάνομε και χρήσιν τουαλετών. Παραμείναμε σταθμευθέντες έμπροσθεν του καταστήματος... μέχρις ότου παρασκευασθούν οι καφέδες και κάνομε άπαντες εκ περιτροπής την χρήσιν της τουαλέτας... Κάποιοι εκ των συμπολιτών μας, ασκούντες το επάγγελμα του δημοσιογράφου, έκριναν ότι το να πίνη κάποιος καφέ είναι κατακριτέο και -προφανώς- το να υπακούη εις τας σωματικάς αυτού ανάγκας είναι παράνομο και ανήθικο. Απεικόνισαν ημάς, λοιπόν, άνευ αδείας εκ μέρους ημών, προσβάλλοντες βαναύσως την έκφανσιν της προσωπικότητος ημών».

η κυρια μ.τ. τα λεει πολυ καλα στη συγκεκριμενη περιπτωση.

τι ψηφιζουν οι γυναικες.

πως λεγεται αυτο το εργαλειο που μοιαζει με ψαλιδι και χρησιμοποιουν οι γυναικες για να δινουν σχημα στις βλεφαριδες τους? δεν την ξερω αυτη τη λεξη.
αν αντι για πλαστικο στις εσωτερικες ακρες του ειχε ξυραφια ή λεπιδες, δεν θα μπορουσαμε να το χρησιμοποιουμε για περιτομες?
πως λεγεται στα ελληνικα αυτο το εργαλειο?
γιατι να ξεχνω παντα την οδοντοβουρτσα μεσα στο ντουζ και επειδη νομιζω πως την εχω ξεχασει καπου ή απηχθη κατα λαθος αναγκαζομαι να παρω καινουργια?
εχω ηδη μαζεψει 4 καινουργιες. μετριας σκληροτητας παντοτε για να καθαριζονται τα δοντακια αλλα να μη χαλαμε και τον σμαλτο που τα κανει λαμπερα σα καλοβαμμενα με ασπρο βερνικι νυχακια ποδιων υπερμαυρισμενης σοκολατι γκομενας.
καβληνυχτα.

τι συνεβει τωρα.

γενικοτερα στο ιντερνετ και στην επαφη με ανθρωπους μεσω αυτου μαθαινεις οτι αυτοι που γουσταρες να δεις σε φεστιβαλ δεν θα ερθουν τελικα, και μαθαινεις οτι ερχονται αλλοι που γουσταρεις απιστευτα και δεν ειχες παρει πρεφα. ειχα φερει τους δυο δισκους τους στην επιφανεια εργασιας για να τους ακουω συνεχως τις τελευταιες τρεις εβδομαδες. στο γιουτιουμπ εβλεπα δυο φορες τη μερα τα βιντεο τους. θαυμαζω. δεν το ηξερα οτι ερχονται στο ελλαντα. και το εμαθα μια μερα πιο νωρις. αυτο πως λεγεται? αμοιρη μοιρα, κακοτυχια ή σκατοσυμπτώσεις ?

ειμαι μαλακας γιατι εκανα ανινστολ το εμ-εσ-εν να μη μπαινω και να εχω περισοτερο χρονο για τον εαυτο μου, και να συγκεντρωνομαι περισσοτερο και να μη χαζολογαω. μετα ενας φιλος μου ειπε το meebo που ειναι σα το εμ-ες-εν αλλα σε μπροουζερ. ειναι κακο πραμα το εμ-ες-εν. μαθαινεις τα νεα και τα νεα σε βγαζουν απο τον δικο σου ιδανικο και καλοφτιαγμενο κοσμο. τον κομμενο και ραμμενο στα μετρα σου.

και εχεις εσυ να κανεις μιλιμετρε με αντλιοστασια και μαλακιες και οτοκαντ και τα αρχιδια μας κουνιουνται. και κανει και μια πουτανα ζεστη. το κλιματιστικο σε κανει να κρυωνεις.. παω να παρω μια μπιρα.

η μυθολογια της μυθολογιας μας.

σε εκεινο το δειπνο, η συζητηση ξεκινησε απο τα αρχαιοελληνικα ονοματα των συνδετημονων.
τα ονοματα σα λεξεις σπιθες, αναψαν τη φωτια της συζητησης. σπιθες που ηρθαν απο το παρελθον.
για το ενα τριτο της διαρκειας του δειπνου, οι 4 απο τους 6 μιλουσαν για μυθολογια, και οι αλλοι δυο που ακουγαν, ακουγαν τοσο προσεκτικα οσο προσεκτικα μπορει να καταλαβει καποιος που δεν ξερει καλα ελληνικα.
διαπιστωσα οτι οι γνωσεις μου για την αρχαιοελληνικη μυθολογια ειναι βασικοτατες. σχολικου επιπεδου.
ρε μανα γιατι μου εδινες να διαβασω ολους τους ηλιθιους αμερικανοθρεμμενους, γιατι επεμενες στη συγχρονη λογοτεχνεια και απλα προσπερασες τη μυθολογια ετσι αβασιμα? θεωρησες οτι την εκανα στο σχολειο??? παιρνω την μανα μου τηλεφωνο, η απαντηση ειναι ακριβως αυτη: "σου ειχα παρει βιβλια, τα διαβασες, αισωπο και εικονογραφημενα, αλλα κανατε στο σχολειο νομιζω." ισως η μνημη μου να μη με βοηθα. να ειχα διαβασει και να τα ξεχασα. αν ειχα διαβασει καλα θα τα θυμομουν ομως. ειμαι σιγουρος. η οσα ειχα διαβασει στο σχολειο. αρχιδια καναμε στο σχολειο, δικιες μας μυθολογιες φκιαναμε. γιαυτο βγηκαμε ολοι καθυστερημενα. και μετα οι φιλολογοι στο γυμνασιο επεμεναν στη σχολη του 30, δεν ξερω γιατι δεν μας μιλησαν ποτε για μυθολογια? οδυσσεια καναμε. ιλιαδα ποτε. η δικια μου η φουρνια ηταν στους ατυχους ολων των εποχων που δεν καναμε ποτε ηλιαδα. ΠΟΤΕ. γαμω το σπιτι τους, ενας δεν μπορουσε να αναρωτηθει γιατι τα παιδια αυτα δεν κανουν? στα παπαρια μας εμεις τοτε, νοιωθαμε τυχεροι που την σκαπουλαραμε. δεν θυμαμε καν αν μας εδωσαν το βιβλιο να διαβασει μονος οποιος ηθελε.
Ποτε ελληνικη μυθολογια. να την χεσω την οδυσσεια και τα αρχαια που η μαλακισμενη η φιλολογος επεμενε να μαθουμε το ειμι και τους αοριστους και παπαριες. σκατα.
μπορει επισης εγω να ημουν τεμπελης και να μη διαβασα οσο επρεπε γιατι με ενδιεφεραν αλλα πραματα.

με ενα γρηγορο σερτς στο γκουγκλ βρισκω ολα τα βιβλια που μου ελεγε η μανα μου. αυτα που ειχαμε ολοι. που εκαναν 2.5 χιλιαρικα τοτε...

δεν ξερω αν θεωρω την μυθολογια, μυθολογια κυριολεκτικα. παπαρολογια των αρχαιων δηλαδη. η ιστορια με μια ανταυγεια ψεματος στη εννοια της. ισως δεν διαβασα τοσο αφου τη θεωρουσα ανουσια, και ειχα αλλα αναγνωσματα. ξερω ομως οτι η μυθολογια ειναι κατι που θα επρεπε να εχουμε ολοι εξαντλησει. να τα ειχαμε διαβασει τα παντα ολα. να μη ειχαμε κενα. ενταξει μην ειμαι και υπερβολικος, να ειχαμε διαβασει αρκετα. η μυθολογια τελικα ειναι σα τα εμβολια. τα κανεις μικρος και εισαι καλυμμενος. κας μη νομιζεις οτι εχουν σημαντικη δραση. κανουν τεραστιο καλο στον οργανισμο σου. σα τη μυθολογια στο μυαλο σου.

Μπορεί να είναι ύφασμα. Ή ανεμόσκαλα.

Πιάσε το μι απ' την ουρά, να το πιάσω απ' τα ποδαράκια, να το τεντώσουμε. Δεν είναι μι αυτό που έχουμε. Αλλά και το λάμδα, σαν καμηλοπάρδαλη είναι. Κόψε λίγο τον λαιμό του, μακραίνει τον δρόμο προς την αυτογνωσία.

προχτες το βραδυ ειχε ενα διαολεμενο αερα που χτυπαγε ανελεητα το καφενειο που παμε συνηθως. αν ολο το βραδυ ασχολεισαι με υδροδυναμικη και σωληνωσεις και αντλιες και μαλακιες , το μονο που θες αργοτερα ειναι να πας για μπιρες. μανιασμενα.
δεν ειχα φαει ντινερ καθω εφαγα λιγο αργουτσικα μεσημεριανο, και αποφασισα να παρω μια κρεπα απο το κρεπατζιδικο εκει κοντα, εξειδικευετε στα βρωμικα χοντρογκ, αλλα και οι κρεπες του μπορει να ειναι καλες. μια φορα ειχα φαει μονο , μια με σοκολατα. καποιος απο την παρεα που πηρε , βλεποντας τον να την τρωει λαιμαργα, τον ρωτησα τι λεει το κρεπονι και μου ειπε οτι ειναι η χειροτερη κρεπα που εχει φαει ποτε.
αυτη η απαντηση μου κεντρισε την περιεργεια να δοκιμασω. ποσο σκατα δηλαδη μπορει να ειναι? ισως αυτη η λιγδα και βρωμα της κρεπας του να τον καβλωνε και να ετρωγε ακομα πιο γρηγορα θελοντας να φτασει τον οισοφαγο του σε οργασμο. αυτο με εκανε να σηκωθω και να παρω μια. η γκομενα που εφτιαχνε της κρεπες, με λαδωμενο τιγκα το μαλλι και ξενερωμενη που την σηκωσα και της ζητησα να μου φτιαξει μια, εκανε το καλυτερο της. μπορω να πω οτι δεν ηταν τοσο ασχημα οσο φανταστηκα. τιποτα δεν ειναι τελικα τοσο ασχημο οσο ακουγεται. Ή οσο φαινεται. εστω και αν εισαι ακομα βουτηγμενος μεσα στα σκατα. τα σκατα εχουν την ιδια μυρωδια. δεν μυριζουν ροδονερο παντως. σου φαινεται οτι μυριζουν ετσι ομορφα. ισως να ειναι μπουκωμενη η μυτη σου. ισως να μου μυριζει ωραια το αφτερ-σεϊβ μου αλλα η δυσωδια ειναι εκει. τα σκατα ειναι σκατα απλα εγω δεν θελω να τα αντιληφθω.
τι ειναι πιο δυνατο? η μποχα του σκατου γυρω σου ή η μυρωδια του ερωτα μεσα σου και γυρω σου?
ολη μερα ακουγα τους χορορς. δεν ξερω αν μου γαμησαν η μου εφτιαξαν την ψυχολογια, ξερω οτι δεν ειδα κανενα εφιαλτη οση ωρα κοιμομουν, και ξερω πως μιαμιση ωρα στο καφενειο σκεφτομουν μονο αυτους. Και δεν μπορω ακομα να κατασταλαξω αν ο φροντμαν μου αρεσει ή όχι. Γενικα μπορω να αποφασισω με σιγουρια ότι ειμαι αναποφασιστος.

να και ενα σαϊτ που το λατρευω. απιστευτη η ιδεα του, και τα σαντουιτσακια του ειναι απλα μια καψουρεμενη λιγουρα που δεν θα μπορουσα ποτε να αποποιηθω. το να σκαναρεις τα σαντουιτς που τρως δεν ειναι απλα μια συνηθεια. ειναι η αποδειξη οτι τα καλα πραγματα πρεπει να μοιραζονται.

λειπω

λειπω πολυ καιρο απο δω μεσα. αυτη η δημιουργικη καταστροφη ειναι που σου δινει τη ζωη για το μελλον. καποιος ειχε γραψει σε ενα τοιχο ενος σπιτιου φιλου, πως μεσα απο την απολυτη καταστροφη γεννιεται ενα φεγγοβολο αστερι. δεν το πιστευα. δεν ξερω αν δεν το πιστευω ακομα. δεν ξερω αν πιστευω την αληθεια. δεν ξερω αν αυτω που ζω ειναι αληθεια. ειναι παντως μαλακια να εισαι βουτηγμενος μεχρι το κοκκαλο στα σκατα, και τα σκατα να σου μυριζουν σα ροδονερο.

παπαρια μεντολες.

δεν γινεται, μερικες φορες πρεπει να οργανωνεις καποια πραγματα καλυτερα.

πρεπει να εισαι αποφασιστικος, εγκαιρος και προνοητικος αν θες καποια πραγματα να πετυχαινουν.

καλες οι σερενατες στο λιμανι και οι καφεδες και οι ρακες και τα ντελιβερι στο σπιτι, η πουτανα η ζωη ομως δεν σε αφηνει σε χλωρο κλαρι οταν μερικες επιθυμιες σου αρχισουν να τριβουν το λυχναρι του μυαλου σου. τα ξεχνας αυτα ολα και μπαινει μεσα σου ο διαολος ολακερος, σε κανει να εχεις μονιμο λοξυγγα και να θες να κατουρας καθε 5 λεπτα. και ολα αυτα γιατι οταν η επιθυμια σου χτυπησει το κοκκινο και δεν κρατιεσαι πλεον μακρια απο το στοχο σου, τοτε αν δεν εισαι τα 3 παραπανω επιθετα που ειπαμε, παιρνεις απλα τον πουλο και ηρεμεις παρεα με τις τυψεις και τις ενοχες σου.

Αν εισαι μπορεις απλα να συνεχισεις να ελπιζεις, μεχρι παλι να παρεις τον πουλο γιατι είναι ηδη αργα.

Μεχρι που καποια στιγμη βρισκεσαι προ εκπληξεων, ειτε δυσαρεστων ειτε ευχαριστων. Παραμενουν όμως εκπληξεις και πολλες φορες δεν σε αφηνουν να ξερεις πώς να αντιδρασεις.

Η πουτανα η ζωη είναι τοσο μυστηρια.

εκει ερχεται η δημιουργικη καταστροφη, εκει που το περιμενες να ερθει. ησουν ετοιμος, και δεν ηξερες πως να αντιδρασεις. ή μαλλον ηξερες πολυ καλα οτι αυτη η καταστροφη θα ειναι δημιουργικη, γιαυτο αραξες και την υποδεχθηκες με ανοιχτες αγκαλες και ανοιχτα ποδια.

ειναι γαματο να εμποδιζεις τον εαυτο σου απο αυτα που θελει. ειναι το απογειο της πειθαρχειας. οταν δεν εισαι ομως πειθαρχημενος και εμποδιζεις τον εαυτο σου απο αυτα που θελει ή εισαι εντελως τελειως καθυστερημενος μαλακας, ή εισαι ερωτευμενος μαλακας.