αποψε

λοιπον επειδη αυτα τα ημερα μουσικης και ημερα κλαψομουνιασματος και ημερα δυτικης ηλιοφανειας με ψιλοκομπλεξαρουν, σημερα το βραδυ θα ηθελα πολυ να ημουν εδω:

επειδη ομως δεν παιζει, ουτε στα πιο τρελα μου ονειρα, ελπιζω να γινω χαλια και να γυρισω σπιτι και να δω αυτο. πατησε πανω στο αυτο. αυτο. αυτο. αυτο. αυτο. αυτο.

αντε τα λεμε.

mer melee au soleil

οπως λεμε ενα μεγαλο ταξιδι διπλα στον ανεμο. με τον ανεμο. ή οπως λεμε ενα ταξιδι μιας μεγαλης ημερας μεσα στη νυχτα.
η λεξη dollfish ηταν δικια μου. το ορκιζομαι την ειχα σκεφτει εγω. ενα βραδυ.εδω και πολυ καιρο. και ειμαι σιγουρος οτι ποτε δεν την ειχα ξανακουσει. και σημερα απο περιεργεια την εβαλα στο γκουγκλ και μου εβγαλε μερικα αποτελεσματα. ξενέρα. η κακογουστια του γκουγκλ δεν μου εκατσε καλα και θελω να το ξεχασω.το μονο αποτελεσμα δεν ηταν της αναζητησης αλλα να χαλασει ο μυθος μεσα μου. σιγα τη σπουδαια λεξη θα μου πεις τωρα, σιγα τα ωα. δεν με πολυνοιαζει για μενα ειχε σημασια. και πραγματικα ξενερωνω μερικες φορες με τη πολλη και φριχτη μαλλον συναφεια του κοσμου. τι να κανουμε τωρα, χαθηκε το Geist. ισως να με ξαναφερνει πισω το πως οι ανθρωποι αντιμετωπιζουν την καθε στιγμη που ζουν.

και οπως λεει ενας φιλος: "η πιο ωραια ωρα, ειναι τα βραδυα της παρασκευης ακουγοντας μουσικη στο μάϊσπεϊς και προσμενοντας την εξοδο με τους φιλους σου. κανεις συνεχως κατι ωραιο και παραλληλα προσμενεις κατι πιο ωραιο. " και το ευτιχισμενοι μαζι στο μεγκα.

το μονο που με ξενερωνει ειναι που εχω ανοιχτη τη μπαλκονοπορτα και μεσα στο δωματιο μπαινει ολη η τσιγαριλα που αφηνει ο μαλακας ο διπλανος μου. οχι ο γιαννης, ο αλλος. ο μαλακας.