δεκεμβρης09

ηταν στεναχωρημενη, φαινοτανε εξαρχης. ισως να φταιει που εχασε ο βαζελος και σε μπασκετ και σε ποδοσφαιρο, ισως να φταιει που βγηκε ο σαμαρας προεδρος στη νδ, ισως να ειχε και περιοδο, ποτε δεν ρωτησα για το συγκεκριμενο. η αληθεια ειναι παντως πως ουτε για δαπιτισσα, ουτε για σχετικη με τα αθλητικα την εκοψα.

-εχασα ενα πορτοφολακι με 700 ευρω μεσα, μου ειπε, δεν ξερω που ειναι.
-ενταξει θα το βρεις, της απαντησα, μην αγχωνεσαι και την ρωτησα αν θελει λεφτα.
-οχι. εχω, ειπε ταραγμενη, ηταν τα λεφτα για να πληρωσω τις πιστωτικες μου και λογαριασμους και να αγορασω ρουχα απο το ιντερνετ, συμπληρωσε.

αλλαζω καναλι, σκεφτομαι πως δεν γινεται να ερχεται σπιτι μου στις 2 την νυχτα και να μου λεει μαλακιες. πρεπει να την διωξω. βαζω ετ3, και την ρωταω αν θελει μπιρα, βλεπει που εχω μια εψα τελευταια στο ψυγειο, εψα γκαζοζα, και με ρωταει αν μπορει να την πιει. κουλ, παρτηνα.
θελει λεει να κανει το εμβολιο για την γριπη, το πρωϊ αφοτου παει στην τραπεζα. αν δεν βρεις τα λεφτα, τι θα πας να κανεις στη τραπεζα τσαγκαροδευτερα?
αρχισε να κλαιει για τα λεφτα. εβαλα την μασκα του γραφικου και της ειπα πως δεν εχουν νοημα τα λεφτα αφου ο δεκεμβρης που ερχεται ειναι ενας αλλος δεκεμβρης. εκτος του οτι δεν κανει τοσο κρυο οσο εκανε περυσι, αυτος ο δεκεμβρης ζηταει εκδικηση για τα περσινα. και το κρατος φοβαται. και εσυ να φοβασαι αυτους που κραυγαζουν πως σε αγαπανε. τους γραικυλους. μη ξεχνας ποτε τους προδοτες. προσεχε ποιοι ειναι οι ψευτες. και αυτους που σε ζηλευουν φριχτα. να αγαπας αυτους που σε αγαπανε πραγματικα. αυτος ο νοεμβρης που μας περασε ανηκε σε ολους μας, αυτος ο δεκεμβρης ομως δεν ανηκει σε κανενα. θυμασε τον αλεξη? οχι τον κουγια, λιγη αξιοπρεπεια σε παρακαλω. τον αλεξη τον γρηγοροπουλο. μα πως να τον ξεχασεις. εκανε λεει τζοϊν σε γκρουπ στο φεϊσμπουκ για τον αλεξη, αδικα σκοτωθηκε. γλυκια μου, δεν σκοτωθηκε, τον δολοφονησαν. δεν ξεχναμε και δεν συγχωρουμε ποτε. αξιοπρεπεια.

και εισαι τοσο γλυκια οταν κλαις.

πειναγα, ειπα να φτιαξω κατιτις. ντοματα, ελιες καλαμων λουξ, γραβιερα κρητης, πεκορινο αμφιλοχιας, λουκανικο και κρασι ρωμεϊκο απο τον κισσαμο. και ψημενο ψωμι στην τοστιερα με λαδι, μπαλσαμικο και ριγανη. το ψωμι ηταν λιγο παραψημενο γιατι πιασαμε την κουβεντα και μερικες ακρες του πληγιαζαν τα ουλα μας. της αρεσε, το εβλεπες. με τοσο κλαμα ειχε πεινασει η ατιμη. και ειχε πεινασει αρκετα. και τρωγαμε και τρωγαμε και κοιτιομασταν και τρωγαμε και τρωγαμε και κοιτιομασταν και τρωγαμε και τρωγαμε και τρωγαμε και κοιτιομασταν και τρωγαμε και τρωγαμε και κοιτιομασταν και τρωγαμε... ωσπου τελειωσε το ψωμι.