Γυρνώ σπίτι και διαβάζω τα ψιλονέα που παίζουν, πέθανε ο Σπαθάρης. Ο Ευγένιος Σπαθάρης. Πώ ρε πούστη. Κάποια στιγμή θα πέθαινε , αφού σε μια εκδήλωση και είχε πέσει από κάτι σκαλιά και είχε χτυπήσει άσχημα, θεωρείτο εγκεφαλικά νεκρός σε κρίσιμη κατάσταση. Ήταν και μεγάλος... Και σε ηλικία και σε μαγκιά. Μεγάλος καραγκιοζοπαίχτης σα τον πατέρα του τον Σωτήρη. Έκανε την Ελλάδα πιο όμορφη, όπως και να το κάνουμε. ΑΝΤΙΟ ΡΕ ΜΑΓΚΑ.
Επίσης μια επίσκεψη στο όμορφο αυτό σαϊτ.
«Η τέχνη του Σπαθάρη είναι στη βάση της λαϊκής ψυχής και ζωής και μακάριος όποιος την αντικρίζει με τη σοβαρότητα που της οφείλεται. Μέσα της δεν κατασταλάζει μόνο η λαγαρή θυμοσοφία του λαού μας μπρος στα ανάποδα τον κόσμου, αλλά σκεπάζεται και η πηγαία δύναμη πόχει μέσα του και με την οποία υπερνικά αυτά τα ανάποδα με ψυχισμό ασύγκριτο, ανεβαίνοντας απ' τα σκαλιά της θείας του εξυπνάδας ως με τις κορφές τον ηρωισμού».
Άγγελος Σικελιανός
…
Ένα γρήγορο σέρτς στο γιουτιούμπ με το κριτήριο karagkiozis μου γάμησε την ψυχολογία. Έβγαλε όλους τους ηλίθιους…
Αναρτήσεις
