οταν πηγαινα στους προσκοπους, πιτσιρικας τωρα, πολυ πιτσιρικας, ειχαμε παει κατασκηνωση και εκει στο αρχηγειο ηταν καποια παιδια, πολυ αλανια.
τοτε ημουν συν πλην 13 χρονω νομιζω.
ειχαμε ενα αρχηγο ή υπαρχηγο, δε θυμαμαι τι ακριβως, μια μεγαλη ατομαρα. τον Δ. Ξ. δημητρης το μικρο και το επωνυμο σα μια ελληνικη πολη στο βορρα που αρχιζει απο Ξ.
μου ειχε πει ενα ανεκδοτο που ακομα το θυμαμαι και οποτε το θυμαμαι γελαω σα ηλιθιος ενω ειναι μεγαλη βλακεια. πολυ λεπτος και με καραφλιτσα.
εμενε κοντα στο σπιτι μου μαλιστα γιατι πολλες φορες τον συναντουσα στο δρομο. εμενε 4-5 τετραγωνα πιο πανω, σε ενα τριωροφο συγκατοικωντας με τη γκομενα του. πολιτικος μηχανικος υποτιθεται οτι σπουδαζε δεν ξερω τωρα τι κανει. αριστερος τιγκα, απλα ηταν στους προσκοπους γιατι ειχε παει απο μικρος και γουσταρε να βοηθαει και τη φαση φυση και εκδρομες και λεμε μαλακιες με τα πιτσιρικια. ηταν πολυ πραος και ειχε ενα χαρακτηριστικο νευρικο γελιο που καθε φορα που γελουσε σου εδειχνε πως το φχαριστιοταν. ειδικοτερα , ειχε χαρακτηριστικη πλακα γιατι σηκωνε τα γονατα του απο εκει που καθονταν στο αερα και τα εφερνε στο στηθος ενω παραλληλα γελωντας κοιταζε το ταβανι ή τον ουρανο, αναλογως εαν ειμσταν στη λεσχη ή σε καμια εκδρομή. επρεπε να επινε απειρους μπαφους ο τυπος. δηλαδη αν τον γνωριζα τωρα θα το υπεθετα σιγουρα. και οταν ηταν στην ομαδα μας επρεπε να ηταν 4ο-5ο ετος. περιπου στην ηλικια που ειμαι τωρα δηλαδη. φαινονταν υπερβολικα γαματο ατομο για να ειναι στους προσκοπους σε τετοια ηλικια. εχω χρονια να τον δω. απο τοτε δηλαδη. 8 χρονια.
ενα βραδυ λοιπον σε εκεινη τη κατασκηνωση που ειχαμε παει μαζι, με ειχε κοψει η λορδα και ειχα χωθει στη σκηνη της αποθηκης τροφιμων να βουτηξω κατι ντελισιους κρουασαν σοκολατας. επειδη τα αγορια της ενωμοτιας μου με ειχα πρηξει αλλα και επειδη βρισκαμε τα κρουασαν με κοκακολες εντελως τελειως ντελικατεσεν η κομπινα θεωρειτο επικτακτικο να γινει . καναμε κατασκηνωση πανω σε κατι βουνα που εζωναν μια υπεροχη λιμνη και γενικοτερα με το φαϊ υπηρχε ενα προβληματακι. ετσι λοιπον οπως ειχα τρυπωσει στη τεραστια σκηνη της αποθηκης, σαν αυτες των σεισμοπληκτων, τον βλεπω τον μητσο να ειναι ηδη μεσα και να μου κανει νοημα να μη μιλησω γιατι και αυτος εκλεβε κρουασανακια! χαχαχα, με ρωτησε γιατι δεν κοιμαμαι, μου ειπε να μη διανοηθω να ανοιξω το φακο που ειχα στο κεφαλι μου σα γυναικολογος, μου εδωσε μια κοκακολα παραπανω, και μου ειπε να βγω εξω σα κυριος, να παω στη σκηνη μου σα κυριος και αν μου μιλησει κανεις να κανω πως δεν τον ειδα και να συνεχισω την πορεια μου! φυσικα και δεν εκανα οτι μου ειπε, ανοιξα το φακο μη σπασω τα μουτρα μου στα κατσαβραχα, πηγα στον ιστο του καμπ που ηταν σκοποι οι δυο κολλητοι μου και τους εδωσα τα φαγια. μετα απο λιγα λεπτα ηρθε και αυτος απο εκει και αραξε μαζι μας και αρχισαμε να λεμε μαλακιες. καποια στιγμη του ζητησα το σιντι πλέϊερ που ειχε στο τσαντακι του γιατι δεν ειχε πατησει το πόουζ και η μουσικη ηταν ενδιαφερουσα. μου ειπε οτι ακουει μια μπαντα με ενα χαζο ονομα, δεν εδωσα σημασια. μου φανηκε μεγαλη μαλακια. τοτε ακουγαμε τερορ εξ κρου και πανξ ρομανα.
την επομενη μερα επρεπε να βοηθησω στη μαγειρικη και ειχα παει να κοψω ντοματοσαλατες. ηταν και αυτος εκει, ειχε ερθει να βοηθησει, και ετσι αρχισαμε να μιλαμε για τους πανξ ρομανα. θυμαμαι μου ελεγε οτι τους εβλεπε στην αθηνα, μου ακουγονταν εντελως εξτριμ ολα αυτα που ελεγε. τον θαυμαζα. και κοβαμε ντοματες και κρεμμυδια και αγγουρια. και πιπεριες . και βαζαμε λαδια και ριγανες και αλατια και κοβαμε και φετες. και ψωμια και νερα. ολα αυτα σε κατι λεκανες που μπορει να βαζαμε και απλυτα καποτε. και αυτος τραγουδαγε ενα κομματι και ελεγε συνεχως: "Because if it's not love then it's the bond, the bond, the bond, the bond, the bond, the bond, the bond that will bring us together." και εγω μεσα μου ελεγα δεν μποντ ,ο δεσμος μας φερνει κοντα, τι σκατα ακουει αυτος. μεχρι που μου εδωσε παλι να ακουσω, και ακουσα μια περιεργη φωνη, μια μυστηρια φωνη και η μπαντα ειχε παλι εκεινο το αστειο ονομα. αγγλικο. πολυ αστειο. εντυπωσιαστηκα , οι φοιτητες και τα πραγματα που κανουν εχουν μια περιεργη γοητεια πανω στα πιτσιρικια. ετσι του ζητησα το σιντιπλέιερ να ακουσω κιαλλο. louder than bonds εγραφε πανω με μαρκαδορο. α λεω το κομματι αυτο θα ειναι το καλυτερο του δισκου. ολα για μποντς μιλανε..
το ακουγα ολη την υπολοιπη μερα μεχρι που τελειωσαν οι μπαταριες.
τις προαλλες ακουγα ενα κομματι απο τo barbaras straight son The Do-Re-Mixes vol.2 . το 3, το ναθινγκ τσεϊντζ, κατι γνωριμο μου θυμιζε η μελωδια, ρεμιξ απο τα λιγα, το ακουω εξι μερες συνεχομενα. σημερα το βραδυ δεν ξερω για ποιον λογο κατω απο ποιες συνθηκες, 3 μπιρες και ενω ειχα ανοιχτο το κλιματιστικο το κομματι αυτο που θυμισε τα παραπανω και με εκανε να καταλαβω οτι το κομματι που ελεγε για μποντ, δεν ελεγε μποντ αλλα μπομπ. οταν φτιαχναμε τις ντοματοσαλατες αυτος τραγουδαγε γεματος χαρα το Ask Me. ελεγε: Because if it's not Love Then it's the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb That will bring us together. και το επαναλαμβανε με χαριτωμενια, εκει στους προσκοπικους παγκους εκστρατειας. δεν ελεγε μποντ οπως νομιζα.
τραγουδουσε στη μαγειρισσα, αλλα και σε εμας:
- Because if it's not Love Then it's the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb
That will bring us together,
(και φωναζε): KAI ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΣΜΙΘΣ ,
Because if it's not Love
Then it's the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb
That will bring us together.
μου εσκασε αυτη η αναμνηση. δεν ειναι αναμνηση. ειναι μια ανακαλυπτικη αναμνηση. τοτε ειχα τη πρωτη επαφη ειχα με τους σμιθς. μεχρι τη τριτη λυκειου που ξανασυναντηθηκαμε.
και το αλμπουμ εκεινο που ακουγα ολη εκεινη την ημερα ειναι το louder than bombs, οχι bonds. χαχαχα
ευχαριστω ρε μητσο. νασαι καλα.
τοτε ημουν συν πλην 13 χρονω νομιζω.
ειχαμε ενα αρχηγο ή υπαρχηγο, δε θυμαμαι τι ακριβως, μια μεγαλη ατομαρα. τον Δ. Ξ. δημητρης το μικρο και το επωνυμο σα μια ελληνικη πολη στο βορρα που αρχιζει απο Ξ.
μου ειχε πει ενα ανεκδοτο που ακομα το θυμαμαι και οποτε το θυμαμαι γελαω σα ηλιθιος ενω ειναι μεγαλη βλακεια. πολυ λεπτος και με καραφλιτσα.
εμενε κοντα στο σπιτι μου μαλιστα γιατι πολλες φορες τον συναντουσα στο δρομο. εμενε 4-5 τετραγωνα πιο πανω, σε ενα τριωροφο συγκατοικωντας με τη γκομενα του. πολιτικος μηχανικος υποτιθεται οτι σπουδαζε δεν ξερω τωρα τι κανει. αριστερος τιγκα, απλα ηταν στους προσκοπους γιατι ειχε παει απο μικρος και γουσταρε να βοηθαει και τη φαση φυση και εκδρομες και λεμε μαλακιες με τα πιτσιρικια. ηταν πολυ πραος και ειχε ενα χαρακτηριστικο νευρικο γελιο που καθε φορα που γελουσε σου εδειχνε πως το φχαριστιοταν. ειδικοτερα , ειχε χαρακτηριστικη πλακα γιατι σηκωνε τα γονατα του απο εκει που καθονταν στο αερα και τα εφερνε στο στηθος ενω παραλληλα γελωντας κοιταζε το ταβανι ή τον ουρανο, αναλογως εαν ειμσταν στη λεσχη ή σε καμια εκδρομή. επρεπε να επινε απειρους μπαφους ο τυπος. δηλαδη αν τον γνωριζα τωρα θα το υπεθετα σιγουρα. και οταν ηταν στην ομαδα μας επρεπε να ηταν 4ο-5ο ετος. περιπου στην ηλικια που ειμαι τωρα δηλαδη. φαινονταν υπερβολικα γαματο ατομο για να ειναι στους προσκοπους σε τετοια ηλικια. εχω χρονια να τον δω. απο τοτε δηλαδη. 8 χρονια.
ενα βραδυ λοιπον σε εκεινη τη κατασκηνωση που ειχαμε παει μαζι, με ειχε κοψει η λορδα και ειχα χωθει στη σκηνη της αποθηκης τροφιμων να βουτηξω κατι ντελισιους κρουασαν σοκολατας. επειδη τα αγορια της ενωμοτιας μου με ειχα πρηξει αλλα και επειδη βρισκαμε τα κρουασαν με κοκακολες εντελως τελειως ντελικατεσεν η κομπινα θεωρειτο επικτακτικο να γινει . καναμε κατασκηνωση πανω σε κατι βουνα που εζωναν μια υπεροχη λιμνη και γενικοτερα με το φαϊ υπηρχε ενα προβληματακι. ετσι λοιπον οπως ειχα τρυπωσει στη τεραστια σκηνη της αποθηκης, σαν αυτες των σεισμοπληκτων, τον βλεπω τον μητσο να ειναι ηδη μεσα και να μου κανει νοημα να μη μιλησω γιατι και αυτος εκλεβε κρουασανακια! χαχαχα, με ρωτησε γιατι δεν κοιμαμαι, μου ειπε να μη διανοηθω να ανοιξω το φακο που ειχα στο κεφαλι μου σα γυναικολογος, μου εδωσε μια κοκακολα παραπανω, και μου ειπε να βγω εξω σα κυριος, να παω στη σκηνη μου σα κυριος και αν μου μιλησει κανεις να κανω πως δεν τον ειδα και να συνεχισω την πορεια μου! φυσικα και δεν εκανα οτι μου ειπε, ανοιξα το φακο μη σπασω τα μουτρα μου στα κατσαβραχα, πηγα στον ιστο του καμπ που ηταν σκοποι οι δυο κολλητοι μου και τους εδωσα τα φαγια. μετα απο λιγα λεπτα ηρθε και αυτος απο εκει και αραξε μαζι μας και αρχισαμε να λεμε μαλακιες. καποια στιγμη του ζητησα το σιντι πλέϊερ που ειχε στο τσαντακι του γιατι δεν ειχε πατησει το πόουζ και η μουσικη ηταν ενδιαφερουσα. μου ειπε οτι ακουει μια μπαντα με ενα χαζο ονομα, δεν εδωσα σημασια. μου φανηκε μεγαλη μαλακια. τοτε ακουγαμε τερορ εξ κρου και πανξ ρομανα.
την επομενη μερα επρεπε να βοηθησω στη μαγειρικη και ειχα παει να κοψω ντοματοσαλατες. ηταν και αυτος εκει, ειχε ερθει να βοηθησει, και ετσι αρχισαμε να μιλαμε για τους πανξ ρομανα. θυμαμαι μου ελεγε οτι τους εβλεπε στην αθηνα, μου ακουγονταν εντελως εξτριμ ολα αυτα που ελεγε. τον θαυμαζα. και κοβαμε ντοματες και κρεμμυδια και αγγουρια. και πιπεριες . και βαζαμε λαδια και ριγανες και αλατια και κοβαμε και φετες. και ψωμια και νερα. ολα αυτα σε κατι λεκανες που μπορει να βαζαμε και απλυτα καποτε. και αυτος τραγουδαγε ενα κομματι και ελεγε συνεχως: "Because if it's not love then it's the bond, the bond, the bond, the bond, the bond, the bond, the bond that will bring us together." και εγω μεσα μου ελεγα δεν μποντ ,ο δεσμος μας φερνει κοντα, τι σκατα ακουει αυτος. μεχρι που μου εδωσε παλι να ακουσω, και ακουσα μια περιεργη φωνη, μια μυστηρια φωνη και η μπαντα ειχε παλι εκεινο το αστειο ονομα. αγγλικο. πολυ αστειο. εντυπωσιαστηκα , οι φοιτητες και τα πραγματα που κανουν εχουν μια περιεργη γοητεια πανω στα πιτσιρικια. ετσι του ζητησα το σιντιπλέιερ να ακουσω κιαλλο. louder than bonds εγραφε πανω με μαρκαδορο. α λεω το κομματι αυτο θα ειναι το καλυτερο του δισκου. ολα για μποντς μιλανε..
το ακουγα ολη την υπολοιπη μερα μεχρι που τελειωσαν οι μπαταριες.
τις προαλλες ακουγα ενα κομματι απο τo barbaras straight son The Do-Re-Mixes vol.2 . το 3, το ναθινγκ τσεϊντζ, κατι γνωριμο μου θυμιζε η μελωδια, ρεμιξ απο τα λιγα, το ακουω εξι μερες συνεχομενα. σημερα το βραδυ δεν ξερω για ποιον λογο κατω απο ποιες συνθηκες, 3 μπιρες και ενω ειχα ανοιχτο το κλιματιστικο το κομματι αυτο που θυμισε τα παραπανω και με εκανε να καταλαβω οτι το κομματι που ελεγε για μποντ, δεν ελεγε μποντ αλλα μπομπ. οταν φτιαχναμε τις ντοματοσαλατες αυτος τραγουδαγε γεματος χαρα το Ask Me. ελεγε: Because if it's not Love Then it's the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb That will bring us together. και το επαναλαμβανε με χαριτωμενια, εκει στους προσκοπικους παγκους εκστρατειας. δεν ελεγε μποντ οπως νομιζα.
τραγουδουσε στη μαγειρισσα, αλλα και σε εμας:
- Because if it's not Love Then it's the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb
That will bring us together,
(και φωναζε): KAI ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΣΜΙΘΣ ,
Because if it's not Love
Then it's the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb
That will bring us together.
μου εσκασε αυτη η αναμνηση. δεν ειναι αναμνηση. ειναι μια ανακαλυπτικη αναμνηση. τοτε ειχα τη πρωτη επαφη ειχα με τους σμιθς. μεχρι τη τριτη λυκειου που ξανασυναντηθηκαμε.
και το αλμπουμ εκεινο που ακουγα ολη εκεινη την ημερα ειναι το louder than bombs, οχι bonds. χαχαχα
ευχαριστω ρε μητσο. νασαι καλα.
Αναρτήσεις
