καιρός για κουβέντα

εκεί που συναντιέται το queer με τον νετσάγιεφ και ο παζολίνι με τους καταστασιακούς,
βρίσκεται σε εξέλιξη μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. κλικ

Ώρα για ύπνο

Κάθε βράδι πριν πάω στο κρεβάτι για ύπνο, πλένω τα δόντια μου, βάζω ένα ποτήρι παγωμένο νερό, ανάβω το πορτατίφ στο κομοδίνο με το δεξί χέρι, αφήνω το ποτήρι με το νερό στο κομοδίνο, βγάζω τα γυαλιά μου και τα αφήνω δίπλα μου, μετά βγάζω παντελόνι - κάλτσες - μπλούζα με αυτή την σειρά, πετώντας τα διαδοχικά σε μια καρέκλα δίπλα στην ντουλάπα, παίρνω το ποτήρι με το παγωμένο νερό στο αριστερό χέρι, ανοίγω το δέυτερο συρτάρι απο το μπλέ κομοδίνο τραβάω ένα χαρτί από μέσα, κλείνω το συρτάρι, στην συνέχεια πίνω το νερό καθώς τα δόντια μου πονάνε απο το κρύο νερό, αφήνω πάλι το ποτήρι στο μπλέ κομοδίνο άδειο και ιδρωμένο απο το παγωμένο νερό, ξαναφοράω τα γυαλιά μου και ξεκινάω να διαβάζω το χαρτί που κρατάω το δεξί μου χέρι:


"Οι επαναστάσεις δεν είναι παιδιάστικα παιχνίδια ούτε φλυαρίες ακαδημαϊκών, όπου μοναχά οι ματαιοδοξίες αλληλοεξοντώνονται, ούτε αγώνας φιλολογικός όπου το μόνο που χύνεται είναι μελάνι. Η επανάσταση είναι πόλεμος κι όποιος λέει πόλεμος εννοεί καταστροφή ανθρώπων και πραγμάτων. Είναι αναμφίβολα θλιβερό για τον άνθρωπο, που ακόμα δεν ανακάλυψε ένα πιο ειρηνικό μέσο προόδου, όμως ως τις μέρες μας η ιστορία δεν προχωρά ούτε βήμα χωρίς να βαφτιστεί στο αίμα. Μιχαήλ Μπακούνιν"

Ξανανοίγω το δέυτερο συρτάρι του μπλέ κομοδίνου με το αριστερό χέρι τοποθετώ το χαρτί εκεί που ανήκει, κλείνω το συρτάρι, βγάζω τα γυαλιά μου αφήνοντας τα δίπλα στο ποτήρι, κλείνω το φως, ξαπλώνω, αγκαλιάζω σφιχτά το μαξιλάρι, σκουπίζω πάνω του κάποια δάκρυα, το αγκαλιάζω ακόμα πιο σφιχτά και προσπαθώ να κοιμηθώ.

Ζα-μπουνιές

Σήμερα γύρισε ένας φίλος μου απο την Αγγλία που είχε πάει για τα κλισέ μεταπτυχιακά που κοστίζουν δύο-τρία χωράφια στο χωρίο και πήγα να τον υποδεχτώ σε ένα καφέ.
Αυτός, αριστερός απο μαθητής κιόλας, έντονα πολιτικοποιημένος στο πανεπιστήμιο αλλα ποτέ ενταγμένος κάπου, στην Αγγλία αναμείχθηκε με διάφορα κινηματικά της μητρόπολης του Λονδίνου και απέκτησε μια διαφορετική, πιό επιστημονική αντιμετώπιση του επαναστατικού κομμουνισμού. Πιό politically correct χωρίς να ξεχνάει πως η εξέγερση σημαίνει πόλεμος. "Και δηλαδή πως θα φωνάξω -σκατά στο κράτος- με politically correct ύφος", τον ρώτησα κυνικά. Πίνωντας μια μικρή γουλιά απο τον φραπέ του μου εξήγησε πως οι τζέντλεμεν δεν λένε, " Σκατά στο κράτος. ", οι τζέντλεμεν λένε, " Σκατά στο κράτος, παρακαλώ. " .

Λίστα για ψώνια.

Τα μεγάλα ψυγεία, γεμίζουν δύσκολα, θέλουν πολλά λεφτά για να κάνεις να φαίνονται μισογεμάτα και όχι μισοάδεια. Αντίθετως, τα μικρά ψυγεία, γεμιζουν σχετικά πιο έυκολα και με πολύ λιγότερα χρήματα καλλιεργώντας έτσι την ψευδαίσθηση πως είναι γεμάτα. Μια μπανάνα π.χ. μόνη σε ένα τεράστιο ψυγείο φαντάζει το μόνο πτώμα σε ένα νεκροτομέιο. Μια μπανάνα σε ένα μικρό ψυγείο, μοιάζει πως περιμένει παρεά, λες και είναι διακοπές κάνοντας ηλιοθεραπεία κάτω απο το φωτάκι του ψυγείου. Αφου λοιπόν δεν έχω λεφτά να το γεμίσω το ψυγείο μου, πάω να πάρω μια σκάλα να την βάλω εκει μέσα για να ανεβοκατεβαίνει ο Μπαρμπα-Στάθης απο την κατάψυξη να βλέπει αν είναι καλά η μπανάνα.

ο αληθινός big brother

Το google με το live search αρχίζει να σου διαβάζει την σκέψη. Σου διαβάζει κυριολεκτικά την σκέψη. Πόσο τρομακτικό ρε φίλε.

Γκούγκλ Γκούγκλ Γκούγκλ Ουγκ.* Για διάβασε τώρα γαμημένο.





* "Πάνκ και ούγκ όσο υπάρχει γκούγκλ" κατα το κλασσικό πάνκς-απάτσι.

Ημέρα των ζώων.

Στην γειτονιά που μεγάλωσα, ένας γιατρός έχει χούϊ να ταϊζει καθημερινά της γάτες. Απο τότε που ήμουν πιτσιρικάς και άρχιζα να βλέπω τι γίνεται γύρω μου τον θυμάμαι. Κάθε μέρα τίγκα στο γατί η γειτονιά. Ίσως να έρχονται και γατιά απο άλλη γειτονιά. Περνάς με το αυτοκίνητο και φοβάσαι μη τα πατήσεις γιατι έχουν κλείσει τον δρόμο. Και αυτός κάθε μέρα εκεί. Όταν κάνει ζέστη με σαγιονάρες και μια καφέ βερμούδα, όταν βρέχει με ένα χακί αδιάβροχο σαν τις νιτσεράδες των ψαράδων. Με ένα μικρό καροτσάκι και κονσέρβες. Τώρα, μετά απο τόσα χρόνια αυτός είναι ακόμα εκεί, ίσως λίγο πιο γερασμένος. Τον είδα για ακόμη μια φορά να ταϊζει τα γατιά της γειτονιάς, αυτή την φορά όμως τα γατιά είχαν περισσότερα κομφόρ απο κάθε άλλη φορά. Τώρα τους είχε φέρει και μικρά πιατάκια, τις μπλέ βάσεις απο φελιζόλ που χρησιμοποιούνται για κατεψυγμένα κοτόπουλα και άλλα κρεατικά. Το γέυμα περιείχε κονσέρβα, και ψιλοκομμένο κρεατάκι, φάνηκε σαν κοτόπουλο. Γενναίες μερίδες που θα μπορούσαν να θρέψουν άπειρα χαδιάρικα γατιά με το καροτσάκι του πάντα γεμάτο κονσέρβες. Μέτα απο τόσα χρόνια όμως το σκηνικό έχει αλλάξει δραματικά. Δίπλα στον φιλόζωο γιατρό και στα γατσούλια του, κάθοταν μια ομάδα απο 10 σομαλούς μετανάστες περιμένονταν να μπουν κρυφά σε κάποια νταλίκα με προορισμο την Ιταλία. Εξαθλιωμένοι και πεινασμένοι κοιτούσαν μια τον γιατρό απορημένοι μια τις νταλίκες συνοφρυωμένοι. Και οι γάτες εκεί, έτρωγαν αργά απολαμβάνοντας το γέυμα τους με θέα την θάλασσα. Στα αρχίδια τους. 'Οπως και o γιατρός. ΜΑΛΑΚΑ ΓΙΑΤΡΕ.

Σαββατόβραδο στην άλλη μεριά

Τα σαββατόβραδα οι μικροαστοί ντύνονται με τα καλά τους λες και πάνε σε γάμο. Οι άντρες φοράνε τα βελούδινα σακάκια τους και οι σύζυγοι τους τα πιο εκθαμβωτικά κοσμήματα που διαθέτουν. Όσες κυρίες θέλουν να δείχνουν ακόμα πιο όμορφες έχουν πάει κομμωτήριο απο νωρίς και υποχρεωτικά οι κύριοι πάνε το αυτοκίνητο τους για πλύσιμο. Στις 10 τη νύχτα επιβιβάζονται στα αυτοκίνητα και ξεκινούν με προορισμό τις φτωχογειτονιές της πόλης. Εκεί περνώντας μέσα απο τα δρομάκια με χαμηλή ταχύτητα, βλέπουν πως ζεί ο κόσμος με τα πολλά παιδιά και τα ανοιχτά σπίτια. Οι κυριές παρατηρούν με ένα μηδίασμα μέσα απο το παράθυρα ενώ οι σύζυγοι τους κοιτούν απορημένοι απο το παρμπρίζ. Αυτές οι βόλτες είναι όχι απο περιέργεια για το τι συμβαίνει στην άλλη άκρη της πόλης, όλοι ξέρουμε πόσο φτωχικά είναι αυτά τα προάστια. Αυτές οι βόλτες είναι η επιβεβαίωση που αναζητούν οι επιβάτες των πολυτελών αυτοκινήτων για την λατρεία της μιζέρια τους. Νοιώθουν τυχεροί που νοιώθουν άσχημα για κάποιους άλλους και ευχαριστούν τον θεό για αυτό. Η περιήγηση τελειώνει γρήγορα, μπορεί να γίνουν επικίνδυνες αυτές οι γειτονιές.

Ο συνοδηγός λέει κάποια στιγμή.

- Τι τυχεροί είμαστε που έχουμε και αυτά που έχουμε...

- Όπου φτωχός και η μοίρα του αγάπη μου.

ακούγεται απο το πίσω κάθισμα ενώ ο οδηγός πατάει το γκάζι με την ψυχή του.