Ζα-μπουνιές

Σήμερα γύρισε ένας φίλος μου απο την Αγγλία που είχε πάει για τα κλισέ μεταπτυχιακά που κοστίζουν δύο-τρία χωράφια στο χωρίο και πήγα να τον υποδεχτώ σε ένα καφέ.
Αυτός, αριστερός απο μαθητής κιόλας, έντονα πολιτικοποιημένος στο πανεπιστήμιο αλλα ποτέ ενταγμένος κάπου, στην Αγγλία αναμείχθηκε με διάφορα κινηματικά της μητρόπολης του Λονδίνου και απέκτησε μια διαφορετική, πιό επιστημονική αντιμετώπιση του επαναστατικού κομμουνισμού. Πιό politically correct χωρίς να ξεχνάει πως η εξέγερση σημαίνει πόλεμος. "Και δηλαδή πως θα φωνάξω -σκατά στο κράτος- με politically correct ύφος", τον ρώτησα κυνικά. Πίνωντας μια μικρή γουλιά απο τον φραπέ του μου εξήγησε πως οι τζέντλεμεν δεν λένε, " Σκατά στο κράτος. ", οι τζέντλεμεν λένε, " Σκατά στο κράτος, παρακαλώ. " .