Πόσο μυστήριο και συνάμα τρομακτικό θα ήταν να έβλεπες στις 6 κάθε πρωϊ - σε κάθε κεντρική πλατεία επαρχιακής πόλης - εκατοντάδες κουστουμάτους γιάπηδες μαζί με καρριερίστες μανατζερέους να πηγαίνουν κατηφείς στην πιάτσα για δουλειά και να ανεβαίνουν σε καρότσες αγροτικών κρατώντας στο ένα χέρι τον χαρτοφύλακα και με το άλλο την μπάρα του αγροτικού επειδή το αφεντικό βιάζεται. Σκέψου ένα στρατό απο μαυροφορεμένους καλοξυρισμένους πραγματικούς χειρωνάκτες εργάτες - υπάρχει τίποτα πίο τρομακτικό απο αυτό ?
Και όμως υπάρχει.
Όταν την ίδια ακριβώς στιγμή, πίσω απο την κεντρική πλατεία κάθε επαρχιακής πόλης σταθμέυει ένα μπλε φόρντ με ένα αστέρι σε κόκκινο φόντο για πινακίδες, και επιβιβάζεται ενας άνδρας ντυμένος σε παραλαγή, φορώντας μπερέ και κρατώντας ενα δερμάτινο χαρτοφύλακα στο αριστερό του χέρι ενώ την πόρτα του ανοίγει ένας άλλος άνδρας ντυμένος και αυτός σε παραλαγή με ένα μπλέ πηλίκιο και χρυσά συρίτια βαρώντας προσοχή.
Και όλα αυτά στις 6 ώρα το πρωϊ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σημασια δεν εχει η ντοπα, αλλα η συμμετοχη.