Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

φιλα με.

Ο ποιητής κοίταξε τον επιχειρηματία στα μάτια: «Και για ποιον άλλο λόγο να ζεις, αν δεν έχεις αγαπήσει ποτέ σου;»
«Μα συμφωνώ μαζί σου», είπε ο επιχειρηματίας. «Απλά θεωρώ ότι και ο λόγος να ζεις είναι ένα κέρδος που σου αποφέρει η επένδυση των συναισθημάτων που ονομάζεις αγάπη. Και σε αντίθεση μ’ εσένα που αγαπάς μόνο το κέρδος –τον λόγο να ζεις- εγώ αγαπώ και την όλη διαδικασία της επένδυσης που φέρνει το κέρδος- το να αγαπάς και αγαπιέσαι»
«Δεν είναι όλα χάνω και κερδίζω σ’ αυτή τη ζωή», είπε ο ποιητής.
«Ιδανικά, πρέπει να είναι. Γιατί αν δεν χάνεις και δεν κερδίζεις, σημαίνει ότι δεν παίζεις. Σημαίνει ότι δεν ζεις»
«Γράφω απλά στίχους. Δεν περιμένω να κερδίσω τίποτα από αυτό»
«Κερδίζεις ήδη. Γράφεις στίχους και σου αρέσει να γράφεις στίχους. Άρα, κερδίζεις»
«Ναι, αλλά δεν αποσκοπώ στο κέρδος. Ούτε καν σ’ αυτό το έμμεσο κέρδος για το οποίο εσύ μιλάς»
«Άρα η ουσιαστική διαφορά μας είναι ότι εσύ κερδίζεις χωρίς να το περιμένεις καν. Πρέπει να αισθάνεσαι πολύ τυχερός!», είπε ο επιχειρηματίας.
«Ουφ. Βαρέθηκα. Φίλα με επιτέλους», είπε ο ποιητής και αγκάλιασε τον επιχειρηματία.
«Κέρδισες. Γδύσου!»


πατησε επανω στο κειμενο να δεις κατι.

1 σχόλιο:

σημασια δεν εχει η ντοπα, αλλα η συμμετοχη.