οχταωρο στο πολυτεχνειο.

στην σχολη κανουν εργα, χτιζουν νεα κτιρια, επιδιορθωνουν τα ηδη υπαρχοντα, μερεμετια και δεν συμμαζευεται. οι εργατες πηγαινοερχονται σαν μυρμηγκια αναμεσα στους φοιτητες και οι φοιτητες περνουν γρηγορα αναμεσα απο τους εργατες. κατα βαση αλλοδαποι μεταναστες εργατες και ντοπιοι αστοι φοιτητες του πολυτεχνειου που στην πλειοψηφια τους νομιζουν πως μολις παρουν πτυχιο θα διοριστουν διευθυντες σε ΔΕΚΟ με παχυλους μισθους και οι πολυεθνικες θα καβλωνουν με τα πτυχια τους.
αυτοι οι βλαχογιαπηδες μπορουν να βιωσουν την καταθλιψη τους μεσα στα χαζοχαρουμενα μινι κουπερ τους, μια ζωη θα ειναι ζομπι που θα θελουν να μας πιουν το αιμα, δεν τρεφω καμια αυταπατη για αυτο. μολις βγουν στην αγορα εργασιας ομως θα παρουν τα αρχιδια μου και θα το ευχαριστηθω πολυ βλεποντας τους να αρχιζουν τα ηρεμιστικα για να ξεχασουν τις πληρωμες της πιστωτικης και τις φρουδες ελπιδες τους.

το βασικο προβλημα μου ειναι ποσο ασχημα νοιωθω που με κοιτουν οι εργατες στα ματια και δεν ξερω αν πρεπει να χαμογελασω ή να δακρυσω. φοβαμαι μην κανουν την λαθος υποθεση πως μεθαυριο θα ειμαι το νεο τους αφεντικο.

θα ηθελα να τους εξηγησω πως και γω εργατης ειμαι. οι ωρες διαλεξεων στα αμφιθεατρα, ερευνας στα εργαστηρια και μελετης στις βιβλιοθηκες ειναι εργατοωρες, πως και εγω σα φοιτητης παραγω υπεραξια. μπορει να μη δουλευω στις σκαλωσιες και να μη πληρωνομαι καθε βδομαδα αλλα εργαζομαι για να παραγω τον εαυτο μου σαν εργατη. θυμαμαι μια αφισα που ελεγε: " μεταναστη εργατη χαρισε μου την οργη σου, οχι για να σε σωσω αλλα για να σωθω και εγω μαζι σου. "

και συνεχιζω αναμεσα στα αμφιθεατρα και στα εργαστηρια κοιταζοντας το πατωμα γιατι δεν θελω να δω κατι που ισως μου αρεσει τριγυρω.


εδω παρακολουθεις μαθηματα οικοδομικης 1 (εαρινο εξαμηνο) (κλικ)