τουτοριαλς σωστου ναϊτλαϊφ και επαναστατικο σαβουαρ βιβρ.

επειδη πολλες φορες σαν ανθρωποι νοιωθουμε την αναγκη να βγουμε με παρεα και ως γνωστον η φτωχεια θελει καλοπεραση :

- λεμε καλησπερα, καλημερα, ευχαριστω - παρακαλω στον σερβιτορο εργαζομενο, γιατι μπορει το αφεντικο να τον εχει πρηξει και να χρειαζεται το χαμογελο μας.

- εαν οι σερβιτοροι φαινονται φιλικοι τους ρωταμε εαν γνωριζουν, οτι η αστικη ταξη ως εχθρος των εργαζομενων για να εξασφαλισει το υπαρχον εκμεταλλευτικο συστημα παντα θα χρησιμοποιει οποιοδηποτε μεσον.

- κλεβουμε τα μαχαιρια εαν μπορουμε, και φυσικα αφου πρωτα τα καθαρισουμε γιατι με την λιγδα επανω ειναι ολιγον τι αποκρουστικα.

- γραφουμε σε χαρτοπετσετες ποιηματα και τα χαριζουμε ο ενας στον αλλο με ανταλλαγμα μονο μια μπουκια.

- επισης παιρνουμε χαρτοπετσετες και γραφουμε συνθηματα του αντιεξουσιαστικου χωρου, στο πισω τους μερος. επειτα τις χωνουμε τους τιμοκαταλογους για να μαθαινει και να θυμαται ο καθε πεινασμενος.

- εαν στο καταστημα υπαρχει κυτιο παραπονων, παιρνουμε τις φορμες παραπονων και γραφουμε πως το φαγητο ηταν σκατα ετσι απλα και μονο για σπασιμο του αφεντικου.

- εαν το φαγητο μας δεν μας ικανοποιει το γυρναμε πισω και ζηταμε καινουργιο προσεχοντας για τυχον φλεμματα, ροχαλες, μιξονια, και λοιπα σιχαμερα βλενοειδη απο τσαντισμενους εστιατορες.

- η απολυση απο ενα φαγηταδικο/ καφε/ μπαρ ειναι ιδιας ακριβως σημασιας με την απολυση ενος εργαζομενου εκδοτικου οικου.

- εαν μας αρνηθουν την εισοδο σε καποιο μαγαζι, και ειμαστε πανω απο πεντε (5) ατομα, διαμαρτυρομαστε εντονοτατα και εαν νοιωσουμε δυνατοι και καβλαντηδες αρχιζουμε τους πορτιερηδες στις καρπαζιες, προσεχοντας παντοτε την υπαρξη πτυσσομενων γκλοπ, μαχαιριων και φυσικα περιστρόφων.

- σε ντισκο καλο ειναι να φοραμε, αγορια και κοριτσια, οχι πανακριβες γοβες αλλα αθλητικα παπουτσια για να μπορουμε ΚΑΙ να χορεψουμε.

- εαν χωρις δικο μας φταιξιμο βρεθουμε στο εσωτερικο νυχτερινου μαγαζιου, προσπαθουμε να πιουμε οσο περισσοτερο γινεται ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΡ, και να πιστολεψουμε διακριτικα τα ποτα, δειχνοντας με αυτο τον τροπο μια ταμπελα που λεει ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ σε αυτους που χρεωνουν 10 ευρω το ποτο.

- εαν δεν μπορουμε να φτασουμε το μπαρ, καλο θα ηταν να εχουμε μαζι μας ενα φλασκι ή κανενα καραφακι με ουζο, τσικουδια ή τσιπουρο και να πινουμε διακριτικα. καλο ειναι παντως να αποφευγουμε τις εξοδους σε τετοιους χωρους.

- ζηταμε παντα αποδειξη ειδικοτερα στα κλαμπ/μπαρ που συνηθως οι τσεκαδοροι κανουν τους κινεζους.

- ποτε δεν κανουμε πιστολα, γιατι θα τα πληρωσει ο σερβιτορος οχι σε τιμη κοστους αλλα τιμη κερδους.

- παντοτε σκεφτομαστε πως πισω απο τα ποτακια τις γκουρμεδιες και το hype του μαγαζιου υπαρχουν ανθρωποι που βγαζουν πενταροδεκαρες.

- μετα το γευμα ανεβαινουμε στον 8ο +++ οροφο πολυκατοικιων για να ψαξουμε ταρατσες. ξεκλειδωτες ταρατσες,
καπου στο βαβελ εγραφε οτι την ζωη την μαθαινεις στα υπογεια και στις ταρατσες. στις ταρατσες ειναι πολυ καλυτερα γιατι ενω τα υπογεια εχουν πολυ σκονη, οι ταρατσες εχουν θεα το φεγγαρι. σαν επιδορπιο.

α, ασε και κανα μπουρμπουαρ ρε τσιπη.

(καλο ειναι παντως οποτε μας δινεται η δυνατοτητα να προτιμαμε εξοδους σε σπιτικα παρτι, ή σε συναυλιες σε κατειλημενους χωρους, πλατειες, παρκα, παραλιες, στριτ παρτι, αραγμα με φιλους, γκομενες, γκομενους, προβολες ή μικρα καφενεδακια και ουζερι μακρια απο καθε hip, trendy, cool μερος.)

αρχικη δημοσιευση στο περιθωριο.