ηταν στεναχωρημενη, φαινοτανε εξαρχης. ισως να φταιει που εχασε ο βαζελος και σε μπασκετ και σε ποδοσφαιρο, ισως να φταιει που βγηκε ο σαμαρας προεδρος στη νδ, ισως να ειχε και περιοδο, ποτε δεν ρωτησα για το συγκεκριμενο. η αληθεια ειναι παντως πως ουτε για δαπιτισσα, ουτε για σχετικη με τα αθλητικα την εκοψα.
-εχασα ενα πορτοφολακι με 700 ευρω μεσα, μου ειπε, δεν ξερω που ειναι.
-ενταξει θα το βρεις, της απαντησα, μην αγχωνεσαι και την ρωτησα αν θελει λεφτα.
-οχι. εχω, ειπε ταραγμενη, ηταν τα λεφτα για να πληρωσω τις πιστωτικες μου και λογαριασμους και να αγορασω ρουχα απο το ιντερνετ, συμπληρωσε.
αλλαζω καναλι, σκεφτομαι πως δεν γινεται να ερχεται σπιτι μου στις 2 την νυχτα και να μου λεει μαλακιες. πρεπει να την διωξω. βαζω ετ3, και την ρωταω αν θελει μπιρα, βλεπει που εχω μια εψα τελευταια στο ψυγειο, εψα γκαζοζα, και με ρωταει αν μπορει να την πιει. κουλ, παρτηνα.
θελει λεει να κανει το εμβολιο για την γριπη, το πρωϊ αφοτου παει στην τραπεζα. αν δεν βρεις τα λεφτα, τι θα πας να κανεις στη τραπεζα τσαγκαροδευτερα?
αρχισε να κλαιει για τα λεφτα. εβαλα την μασκα του γραφικου και της ειπα πως δεν εχουν νοημα τα λεφτα αφου ο δεκεμβρης που ερχεται ειναι ενας αλλος δεκεμβρης. εκτος του οτι δεν κανει τοσο κρυο οσο εκανε περυσι, αυτος ο δεκεμβρης ζηταει εκδικηση για τα περσινα. και το κρατος φοβαται. και εσυ να φοβασαι αυτους που κραυγαζουν πως σε αγαπανε. τους γραικυλους. μη ξεχνας ποτε τους προδοτες. προσεχε ποιοι ειναι οι ψευτες. και αυτους που σε ζηλευουν φριχτα. να αγαπας αυτους που σε αγαπανε πραγματικα. αυτος ο νοεμβρης που μας περασε ανηκε σε ολους μας, αυτος ο δεκεμβρης ομως δεν ανηκει σε κανενα. θυμασε τον αλεξη? οχι τον κουγια, λιγη αξιοπρεπεια σε παρακαλω. τον αλεξη τον γρηγοροπουλο. μα πως να τον ξεχασεις. εκανε λεει τζοϊν σε γκρουπ στο φεϊσμπουκ για τον αλεξη, αδικα σκοτωθηκε. γλυκια μου, δεν σκοτωθηκε, τον δολοφονησαν. δεν ξεχναμε και δεν συγχωρουμε ποτε. αξιοπρεπεια.
και εισαι τοσο γλυκια οταν κλαις.
πειναγα, ειπα να φτιαξω κατιτις. ντοματα, ελιες καλαμων λουξ, γραβιερα κρητης, πεκορινο αμφιλοχιας, λουκανικο και κρασι ρωμεϊκο απο τον κισσαμο. και ψημενο ψωμι στην τοστιερα με λαδι, μπαλσαμικο και ριγανη. το ψωμι ηταν λιγο παραψημενο γιατι πιασαμε την κουβεντα και μερικες ακρες του πληγιαζαν τα ουλα μας. της αρεσε, το εβλεπες. με τοσο κλαμα ειχε πεινασει η ατιμη. και ειχε πεινασει αρκετα. και τρωγαμε και τρωγαμε και κοιτιομασταν και τρωγαμε και τρωγαμε και κοιτιομασταν και τρωγαμε και τρωγαμε και τρωγαμε και κοιτιομασταν και τρωγαμε και τρωγαμε και κοιτιομασταν και τρωγαμε... ωσπου τελειωσε το ψωμι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
kai meta?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μη τι άλλο, δεν μπορώ παρά να εκτιμήσω βαθύτατα αυτήν την μινιμαλιστικά gourmet θεώρηση της πραγματικότητας, (της όποιας πραγματικότητας) όπου το φαγητό, τόσο με την θεμελιώδη του υπόσταση όσο και με την κοινωνική (ήτοι, το γεύμα), παίζει (ξανά) αυτόν τον καταλυτικό ρόλο που έπαιζε πάντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλος πάντων, θαρρώ πως οι άνθρωποι που βρίσκονται στο μεταίχμιο δύο κόσμων (και τι κόσμων !), έχουν ένα κάποιο ακαταλόγιστο ως έναν βαθμό.
Υ.Γ.: Τελικά η ΕΤ3 και η προσφορά μπύρας δρουν αποτροπιαστικά για το θηλυκό φύλο ?
κορκος,
ΑπάντησηΔιαγραφήμπορεις να εξηγησεις πως η κοινωνικη υποσταση τυ φαγητου επαιζε ρολο εκεινη την στιγμη?
γιατι εχουν ακαταλογιστο?
ναι η ετ3 δρα απειρως αρνητικα ως μεσο προσελκυσης θηλυκων. και αρσενικων.
roz istoria!etsi ta rixnei ta gkomenakia o tosio.sthn 2h paragrafo fainetai xeka8ara h megalopsyxia tou tossio,sthn 3h omws o tosssio mperdeyetai kai deixnei ton pragmatiko tou eauto symvouleyontas to aprosexto k atyxo koritsi na aagaapaei autous pou thn agapane pragmatika.anidioteleia.allo kai touto!ti tou les tou koritsiou!h mia atyxia meta thn allh(to portofoli,k o tosssio sto kapaki).Tragwdia.panw apo ola megalh kardia re!na agapas olo to kosmo einai wraio k as mn se agapane sta...aman ti tou les tou koritsiou
ΑπάντησηΔιαγραφήαριστουργημα
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ξαναδιαβασα...
maresei..bravo!
ΑπάντησηΔιαγραφήγνωστε αγνωστε, αν δεν σε αγαπανε να μην τους αγαπας και συ, δεν εχεις αγαπη για χασιμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήροζ ιστορια θα γινει σε επομενο ποστ που θα γραφω τι εγινε μετα. χαχα
θενξ για τα καλα σας λογια.
h agaph einai mia energeia pou den xanetai k epistrefei se sena.mou aresei poly o tropos pou grafeis alla auto ...exeis na ma8eis akoma polla.exeis dikio den einai ,edw den hxeres kan an exei periodo
ΑπάντησηΔιαγραφήη αρχη διατηρησης της ενεργειας δεν ισχυει για την αγαπη, αγαπητη/ε ανωνυμη/ε.
ΑπάντησηΔιαγραφή"exeis dikio den einai ,edw den hxeres kan an exei periodo" για καντο πιο λιανα.
einai wraio pragma na agapas dokimaseto.big 8ema to kaname.den 8a sou kanw th maria tereza twra.megalo paidi eisai.akouw ereyna k exw...gamhseta
ΑπάντησηΔιαγραφήτο αν αγαπαω ή αγαπησα ποτε ασε να το ξερω εγω καλυτερα. και γραφε με το ονομα σου αν γουσταρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήotan ginesai sovaros, egw apla pethainw. (sta gelia).panw stin arxi diatirisis energeias egw pisteuw sto karma.giauto taizw tis papies tou kum kapi kathe prwi meta to jogging mou.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ειδες οτι χτες βραδι στο κουμ καπι καποιοι εκαναν φασιστοσυμβολα με σπρεϊ?
ΑπάντησηΔιαγραφήanwnyme me areseis!xaxaxa
ΑπάντησηΔιαγραφήtha rwthsw tis papies gia info. anwnyme 6:59 einai logiko, kanw thrausi sto asthenes fylo.
ΑπάντησηΔιαγραφήxaxaxaxxa!ta spas! 8a r8w na tis taisoume mazi
ΑπάντησηΔιαγραφήελεος.
ΑπάντησηΔιαγραφήre malaka tin palebeis?
ΑπάντησηΔιαγραφήela re proedre. mia xara eimai
ΑπάντησηΔιαγραφήego to exo pei pantos tha gineis dimosiografos
ΑπάντησηΔιαγραφήP R E Z A
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα, η κοινωνική υπόσταση ήταν που έπαιζε τον κυριότερο ρόλο. Πολλά από τα πιό σημαντικά πράγματα στην ζωή του κάθε ανθρώπου έχουν γίνει γύρω από (ή επάνω σε) το τραπέζι του γεύματος (ή δείπνου ή οτιδήποτε). Είναι από εκείνες τις στιγμές που έχουν περάσει στην κυτταρική ή την συλλογική μας μνήμη. Η σκηνή που η οικογένεια, ή οι φίλοι, ή το ζευγάρι έρχονταν μαζί να φάνε, όπου (μαγικά) τίποτε άλλο δεν είχε σημασία παρά εκείνες οι στιγμές που μοιράζονταν όλοι τρώγοντας μαζί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά το ακαταλόγιστο, το έχουν επειδή όταν τους διεκδικούν δύο κόσμοι (και δη όταν είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους) και βρίσκονται σε ένα τέτοιο μεταίχμιο, οι άνθρωποι νοιώθουν λίγο αποστασιοποιημένοι, σαστίζουν κατά τι ευκολότερα, είναι "ξένοι" και στους δύο τόπους τους. Και αυτό τους δίνει ένα κάποιο ελαφρυντικό. Φαντάζομαι.