ν/σ

Ευτυχώς που το πανεπιστήμιο έγινε και επίσημα πια επιχείρηση.Πρώτη φορά η απέχθεια μου για τη μισθωτή εργασία ισοφαρίζει την βαρεμάρα που νοιώθω στα έδρανα.

Κυριακή στο Χωριό

Έρχονται γέροι και μου φιλούν το χέρι,
Νέοι με σπυριά και κάβλα ως τ'αυτία,
Μητέρες που ρωτούν τις κόρες τους να βρούν,
και νονοί με Ray-Ban και i-phone.

Έρχονται κ' ύστερα γριές με δυό ντουζίνες εγγονές
Μπαμπάδες με σφαγμένα 'ρνιά επ΄ώμου
Κ' οι νέοι με τα σπυριά και την κάβλα ως τ'αυτιά, λέει, θα δώσουν πανελλήνιες για μπάτσοι.

Ας τους σφυρίξει κάποιος πως δυό ντουζίνες εγγονές κάνουν μια διμοιρία.

Έκτακτα περιστατικά

Aπό το παράθυρο θαύμαζε το φαλλικό σχήμα της υψικαμίνου παίζοντας αβρά στο πιάνο τη Βαρκαρόλλα. Κάποια στιγμή του πέρασε απο το μυαλό πως η επιχειρηματικότητα είναι η νέα λαϊκότητα. Είναι η ευκαιρία των νέων ανθρώπων, κατά της ανεργίας, του εύκολου βολέματος στο δημόσιο. Δεν ζητάμε αναδιανομή του πλούτου, κάνουμε όμως αναδιανομή της παραγωγής. Αυτή είναι η ελπίδα προόδου μας! - Mόλις είχε υποστεί ένα ελαφρύ λοβοτομικό επεισόδιο.

La Révolution surréaliste

πυρετώδεις εφιάλτες

Ξύπνησα πολύ ιδρωμένος από τον ήχο των μεγαφώνων που έπαιζαν το τραγούδι του πρωϊνού ξυπνήματος. Κοιμόμουν τόσο βαθιά που ο εθνικός ύμνος δεν κατάφερε να με ξυπνήσει στις 06.30. Ευτυχώς που δουλεύω αργά και υπάρχει το πρωϊνό τραγουδάκι για να ξυπνούν τα πιτσιρίκια για να πάνε σχολείο. Για ακόμη μια φορά στον ύπνο μου είχα ξαναζήσει τις στιγμές απο τότε που είχε γίνει η ομόνοια ταχρίρ, που το ραδιομέγαρο της αγίας παρασκευής ήταν καμμένο, που λεηλατούσαμε τα υπουργεία, που τα αδέρφια μας οι φαντάροι αντί για καλλίμαχο είχαν κάνει ταγκιές στα ερπυστριοφόρα με ροζ μπογιές -σκηνές απο τότε- λίγο πριν πατήσουμε τα τριάντα και μπορούσαμε να μείνουμε ξύπνιοι τρείς μέρες σερί.

Άφησα το αμάξι σε ένα πάρκινγκ στην Σόλωνος, κατηφόρισα την Ομήρου και στην πλατεία είδα να τοποθετούν ένα πελώριο άγαλμα με γυαλιά. πλησίασα να δω καλύτερα ποιος είναι γιατί μου φαίνονταν πολύ γνωστή φυσιογνωμία αλλά το πρόσωπο ήταν κακοφτιαγμένο και δεν μπορούσα να θυμηθώ. Ρώτησα έναν εργάτη ποιόν αναπαριστά το πελώριο άγαλμα και μου απάντησε πως είναι ενός δημοσιογράφου, αλλοδαπός ο εργάτης δεν ήξερε όνομα. Προσπαθησα να τον ξαναρωτήσω αλλά εκείνη την στιγμής ένας πάνοπλος αστυνομικός με τράβηξε απο τον χώρο των εργασιών αφού πρώτα με διέταξε να απομακρυνθώ γιατί εμποδίζω και μου συνέστησε να μη συνδιαλέγομαι με αλλοδαπούς εργάτες. Έτσι, ρωτάω τον αστυνομικό γιατί έβγαλαν το άγαλμα του Κολοκοτρώνη και μου απάντησε λες και ήμουν εξωγήϊνος: "Τον αποκαθηλώνουμε γιατί ήταν ομοφυλόφιλος κύριε". Η απορία μου για το νέο αυτό άγαλμα λύθηκε όταν προχώρησα λίγα μέτρα και παρατήρησα την γυαλιστερή πλάκα πάνω σε μια παλέττα να γράφει:

I. K. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ - ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ.

Je lutte des classes

Μετά το κύμα αυτοκτονίων στην France Telecom θα είχαν οι Γάλλοι εργαζόμενοι αποφασίσει το ίδιο με τους Ιταλούς συναδέλφους τους στο ιστορικό εργοστάσιο Mirafiori της Fiat στο Τορίνο εαν τους είχε τεθεί το ίδιο δίλλημα από την εργοδοσία? το δίπολο: δουλειά ή πείνα, έχει άμεση σχέση με το μεταμοντέρνο φετίχ των αφεντικών, την δουλειά μέχρι τον τάφο. Το σύγχρονο μάνατζμεντ έχει φέρει τους εργαζόμενους στο σημείο να εκμεταλλεύονται οι ίδιοι τον εαυτό τους. Κόλαση για 469 ψήφους. Και μετά απορώ γιατί οι συμφοιτητές μου δεν ψηφίζουν κατάληψη.

Ο Κοκός ήταν φορτηγατζής?

Την στιγμή που ο συνδικαλιστής πρόεδρος των φορτηγατζήδων Γιώργος Τζωρτζάτος, δήλωσε στο βραδινό δελτίο ειδήσεων του μέγκα πως έχει μεγαλώσει με την αρχή πατρίς - θρησκεία - οικογένεια, τότε πείστηκα πως ο αγώνας των ιδιοκτητών φορτηγών είναι σάπιος εξαρχής.
Θα έπρεπε άλλωστε να το είχα καταλάβει όταν είδα τις ελληνικές σημαίες που ανέμιζαν στην πορεία τους προς την βουλή. Ή όταν φώναζαν εν χορώ στον τέως βασιλιά που βρίσκονταν εκεί: "Eσένα θέλουμε - Εσένα θέλουμε"...

Τεφλόνολίμερικ4

Τεφλονοντελάλης έσερνε παράξενα μαντάτα
−λόγια κρέμονταν στα δόντια του φευγάτα−
«Ακρωτηριασμένο μονάχο λιμερίκι
ψάχνει να βρει τα μέλη του, τι φρίκη!»
βροντοφώναξε κι ύστερα χάθηκε στη στράτα

ας βάλουμε όλοι ένα χεράκι-μολυβάκι-χαρτάκι-πληκτρολογιάκι για να βοηθήσουμε τη συνταντική ομάδα του τεφλόν, και πάνω απόλα για να χαρωπά τα δυό μου χέρια τα χτυπώ. λινκ

Έχει μείνει περίπου μια βδομάδα, πάμε δυνατά για λίμερικ πολλά βρίσκουμε περαιτέρω οδηγίες εδώ. κλικ

O Χαμένος Καιρός

Ο χαμένος καιρός*

Μπροστά στην πόρτα του εργοστασίου
ο εργάτης απότομα σταμάτησε
ο όμορφος καιρός τον τράβηξε από το σακάκι
κι όπως γυρνά
και κοιτάζει τον ήλιο
ολοκόκκινο ολοστρόγγυλο
να χαμογελά μέσα στον ουρανό του από μολύβι
κλείνει το μάτι
με οικειότητα
Πες μου λοιπόν σύντροφε Ήλιε
δεν το βρίσκεις
πως μάλλον είναι κουταμάρα
να δώσεις μια τέτοια μέρα
σε ένα αφεντικό ;

*Jacques Prévert (1900-1977), “Paroles-Λόγια” (μετάφραση: Κώστας Ριτσώνης)

Πρωϊνός τρόμος.

Πόσο μυστήριο και συνάμα τρομακτικό θα ήταν να έβλεπες στις 6 κάθε πρωϊ - σε κάθε κεντρική πλατεία επαρχιακής πόλης - εκατοντάδες κουστουμάτους γιάπηδες μαζί με καρριερίστες μανατζερέους να πηγαίνουν κατηφείς στην πιάτσα για δουλειά και να ανεβαίνουν σε καρότσες αγροτικών κρατώντας στο ένα χέρι τον χαρτοφύλακα και με το άλλο την μπάρα του αγροτικού επειδή το αφεντικό βιάζεται. Σκέψου ένα στρατό απο μαυροφορεμένους καλοξυρισμένους πραγματικούς χειρωνάκτες εργάτες - υπάρχει τίποτα πίο τρομακτικό απο αυτό ?

Και όμως υπάρχει.

Όταν την ίδια ακριβώς στιγμή, πίσω απο την κεντρική πλατεία κάθε επαρχιακής πόλης σταθμέυει ένα μπλε φόρντ με ένα αστέρι σε κόκκινο φόντο για πινακίδες, και επιβιβάζεται ενας άνδρας ντυμένος σε παραλαγή, φορώντας μπερέ και κρατώντας ενα δερμάτινο χαρτοφύλακα στο αριστερό του χέρι ενώ την πόρτα του ανοίγει ένας άλλος άνδρας ντυμένος και αυτός σε παραλαγή με ένα μπλέ πηλίκιο και χρυσά συρίτια βαρώντας προσοχή.

Και όλα αυτά στις 6 ώρα το πρωϊ.

σχεδιαση CAD

βλεπω στο υπερηχογραφημα το εμβρυο να κλωτσαει για να νοιωσει την ζωη.
βλεπω στην δουλεια, τον εργατη να κλωτσαει, για το κεφαλι σου.
βλεπω στον δρομο, τον μπατσο να κλωτσαει, το κεφαλι σου.
βλεπω στην τηλεοραση, τον ποδοσφαιριστη να κλωτσαει, μεσα στο κεφαλι σου.

οχταωρο στο πολυτεχνειο.

στην σχολη κανουν εργα, χτιζουν νεα κτιρια, επιδιορθωνουν τα ηδη υπαρχοντα, μερεμετια και δεν συμμαζευεται. οι εργατες πηγαινοερχονται σαν μυρμηγκια αναμεσα στους φοιτητες και οι φοιτητες περνουν γρηγορα αναμεσα απο τους εργατες. κατα βαση αλλοδαποι μεταναστες εργατες και ντοπιοι αστοι φοιτητες του πολυτεχνειου που στην πλειοψηφια τους νομιζουν πως μολις παρουν πτυχιο θα διοριστουν διευθυντες σε ΔΕΚΟ με παχυλους μισθους και οι πολυεθνικες θα καβλωνουν με τα πτυχια τους.
αυτοι οι βλαχογιαπηδες μπορουν να βιωσουν την καταθλιψη τους μεσα στα χαζοχαρουμενα μινι κουπερ τους, μια ζωη θα ειναι ζομπι που θα θελουν να μας πιουν το αιμα, δεν τρεφω καμια αυταπατη για αυτο. μολις βγουν στην αγορα εργασιας ομως θα παρουν τα αρχιδια μου και θα το ευχαριστηθω πολυ βλεποντας τους να αρχιζουν τα ηρεμιστικα για να ξεχασουν τις πληρωμες της πιστωτικης και τις φρουδες ελπιδες τους.

το βασικο προβλημα μου ειναι ποσο ασχημα νοιωθω που με κοιτουν οι εργατες στα ματια και δεν ξερω αν πρεπει να χαμογελασω ή να δακρυσω. φοβαμαι μην κανουν την λαθος υποθεση πως μεθαυριο θα ειμαι το νεο τους αφεντικο.

θα ηθελα να τους εξηγησω πως και γω εργατης ειμαι. οι ωρες διαλεξεων στα αμφιθεατρα, ερευνας στα εργαστηρια και μελετης στις βιβλιοθηκες ειναι εργατοωρες, πως και εγω σα φοιτητης παραγω υπεραξια. μπορει να μη δουλευω στις σκαλωσιες και να μη πληρωνομαι καθε βδομαδα αλλα εργαζομαι για να παραγω τον εαυτο μου σαν εργατη. θυμαμαι μια αφισα που ελεγε: " μεταναστη εργατη χαρισε μου την οργη σου, οχι για να σε σωσω αλλα για να σωθω και εγω μαζι σου. "

και συνεχιζω αναμεσα στα αμφιθεατρα και στα εργαστηρια κοιταζοντας το πατωμα γιατι δεν θελω να δω κατι που ισως μου αρεσει τριγυρω.


εδω παρακολουθεις μαθηματα οικοδομικης 1 (εαρινο εξαμηνο) (κλικ)

XAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXA

XAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAAX

απο τα πιο γελοια πραγματα που εχω δει ποτε.

ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ

ΟΙ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΑΒΡΑΜΙΩΤΗ .

1) ΝΑ ΑΡΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΟΥΛ.

2) ΝΑ ΦΟΡΑΣ VINTAGE ΚΑΙ SECOND HAND ΜΕ ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΓΥΑΛΙΑ ΗΛΙΟΥ.

3) ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ.

4) ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΛΙΓΟ ΣΝΟΜΠ ΜΕ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΟΧΙ ΠΟΛΥ ΟΜΩΣ.

5) ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΜΟΝΟ FREE-PRESS, VICE ΚΑΙ ΤASCHEN.

6) ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΟΥΣΤΑΚΙ (ΑΝΔΡΑΣ) ΚΑΙ ΠΟΥΑ ΦΟΡΕΜΑΤΑ (ΓΥΝΑΙΚΑ).

7) ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΕ BRICK-LANE, KREUZBERG, ΚΑΘΕ 8 ΜΗΝΕΣ.

8) ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΤΙΜΙΛΑΣ.

9) ΝΑ ΑΝΑΝΕΩΝΕΙΣ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΟ ΣΤΑΤΟΥΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΦΕΪΣΜΠΟΥΚ.

10) NA ΘΕΩΡΕΙΣ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΜΙΖΕΡΕΣ.

καντο να φανει σαν ατυχημα.

1/3 της ζωης υπνος
1/3 της ζωης σε φαϊ,σκατα και χαβαλε
1/3 της ζωης για την δουλεια που μισεις

μα πες μου
και τι κανεις τετοια ωρα ξυπνιος ρε αρχιδι
που εισαι παλι
δεν εχεις διαβασμα για την εξεταστικη?
μηπως θες μπουνιες?
θες λεφτα?
θες ναρκωτικα?
θες ερωτα?
ή μηπως θες την λιστα με τα Εργατικά “Ατυχήματα” Απρίλη-Μάη 2010 ?

πλεϊγκραουντ μπλογκς

πλεϊγκραουντ νόϊζ, γιατι τους αγαπαμε.

ακουγεται πως θελουν να κανουν τα μπλογκς ανωνυμα. ΣΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΑΣ. (και στα μουνια μας αντιστοιχα)

τρια σχεδιασματα, ενα:

για τον συντροφο.

σε ευχαριστω που δεν προβαλεις δικαιολογιες και δεν φορας πυτζαμες.

να ξερεις πως αν με εγκαταλειψεις, ενας συντροφος παλιος ή νεος, παντα γνωριμος
θα ειναι εκει να με μαζεψει οταν ειμαι χτυπημενος και εσυ εχεις χαθει.

εκει στην παραλια, κατω ή πανω απο το πεζοδρομιο.

ποσο μ'αρεσει να μας βλεπω να κολυμπαμε,

και ας πνιγουμε χωρια ή μαζι.




-




για τον φιλο.

ξεχνα τις δικαιολογιες και τις πυτζαμες.

θυμησου πως ακομα και αν οι συντροφοι σου σε εγκαταλειψουν
παντα ενας γνωριμος θα ειναι εκει για σενα.

εκει στην παραλια, κατω ή πανω απο το πεζοδρομιο.

κολυμπα μεχρι που δεν θα μπορεις πια να δεις το πεζοδρομιο.

βιασου.

ελα να μας βρεις.




-




για τον μικροαστο φιλο.


ξεχνα τις δικαιολογιες και τις πυτζαμες.

θυμησου πως οταν οι συντροφοι σου σε εγκαταλειψουν
παντα ενας γνωριμος θα ειναι εκει για σενα.

να σε πυροβολησει στο κεφαλι.

εκει στην παραλια, κατω ή πανω απο το πεζοδρομιο.

κολυμπα μεχρι που δεν θα μπορεις πια να δεις το πεζοδρομιο.

βιασου.

χασου.





*


διαλεξε.

σοπλιφτινγκ

εδω υπαρχουν τουτοριαλς για σαβουαρ βιβρ απαλοτριωσης αγαθων και επαναστατικου τροπου αγορας τροφιμων.



σκεψου οτι μεχρι και οι νοικοκυρες σε απογνωση το εχουν κανει τροπο δρασης. γιατι μονο η δραση ειναι ισαξια διαλογου.

τουτοριαλς σωστου ναϊτλαϊφ και επαναστατικο σαβουαρ βιβρ.

επειδη πολλες φορες σαν ανθρωποι νοιωθουμε την αναγκη να βγουμε με παρεα και ως γνωστον η φτωχεια θελει καλοπεραση :

- λεμε καλησπερα, καλημερα, ευχαριστω - παρακαλω στον σερβιτορο εργαζομενο, γιατι μπορει το αφεντικο να τον εχει πρηξει και να χρειαζεται το χαμογελο μας.

- εαν οι σερβιτοροι φαινονται φιλικοι τους ρωταμε εαν γνωριζουν, οτι η αστικη ταξη ως εχθρος των εργαζομενων για να εξασφαλισει το υπαρχον εκμεταλλευτικο συστημα παντα θα χρησιμοποιει οποιοδηποτε μεσον.

- κλεβουμε τα μαχαιρια εαν μπορουμε, και φυσικα αφου πρωτα τα καθαρισουμε γιατι με την λιγδα επανω ειναι ολιγον τι αποκρουστικα.

- γραφουμε σε χαρτοπετσετες ποιηματα και τα χαριζουμε ο ενας στον αλλο με ανταλλαγμα μονο μια μπουκια.

- επισης παιρνουμε χαρτοπετσετες και γραφουμε συνθηματα του αντιεξουσιαστικου χωρου, στο πισω τους μερος. επειτα τις χωνουμε τους τιμοκαταλογους για να μαθαινει και να θυμαται ο καθε πεινασμενος.

- εαν στο καταστημα υπαρχει κυτιο παραπονων, παιρνουμε τις φορμες παραπονων και γραφουμε πως το φαγητο ηταν σκατα ετσι απλα και μονο για σπασιμο του αφεντικου.

- εαν το φαγητο μας δεν μας ικανοποιει το γυρναμε πισω και ζηταμε καινουργιο προσεχοντας για τυχον φλεμματα, ροχαλες, μιξονια, και λοιπα σιχαμερα βλενοειδη απο τσαντισμενους εστιατορες.

- η απολυση απο ενα φαγηταδικο/ καφε/ μπαρ ειναι ιδιας ακριβως σημασιας με την απολυση ενος εργαζομενου εκδοτικου οικου.

- εαν μας αρνηθουν την εισοδο σε καποιο μαγαζι, και ειμαστε πανω απο πεντε (5) ατομα, διαμαρτυρομαστε εντονοτατα και εαν νοιωσουμε δυνατοι και καβλαντηδες αρχιζουμε τους πορτιερηδες στις καρπαζιες, προσεχοντας παντοτε την υπαρξη πτυσσομενων γκλοπ, μαχαιριων και φυσικα περιστρόφων.

- σε ντισκο καλο ειναι να φοραμε, αγορια και κοριτσια, οχι πανακριβες γοβες αλλα αθλητικα παπουτσια για να μπορουμε ΚΑΙ να χορεψουμε.

- εαν χωρις δικο μας φταιξιμο βρεθουμε στο εσωτερικο νυχτερινου μαγαζιου, προσπαθουμε να πιουμε οσο περισσοτερο γινεται ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΡ, και να πιστολεψουμε διακριτικα τα ποτα, δειχνοντας με αυτο τον τροπο μια ταμπελα που λεει ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ σε αυτους που χρεωνουν 10 ευρω το ποτο.

- εαν δεν μπορουμε να φτασουμε το μπαρ, καλο θα ηταν να εχουμε μαζι μας ενα φλασκι ή κανενα καραφακι με ουζο, τσικουδια ή τσιπουρο και να πινουμε διακριτικα. καλο ειναι παντως να αποφευγουμε τις εξοδους σε τετοιους χωρους.

- ζηταμε παντα αποδειξη ειδικοτερα στα κλαμπ/μπαρ που συνηθως οι τσεκαδοροι κανουν τους κινεζους.

- ποτε δεν κανουμε πιστολα, γιατι θα τα πληρωσει ο σερβιτορος οχι σε τιμη κοστους αλλα τιμη κερδους.

- παντοτε σκεφτομαστε πως πισω απο τα ποτακια τις γκουρμεδιες και το hype του μαγαζιου υπαρχουν ανθρωποι που βγαζουν πενταροδεκαρες.

- μετα το γευμα ανεβαινουμε στον 8ο +++ οροφο πολυκατοικιων για να ψαξουμε ταρατσες. ξεκλειδωτες ταρατσες,
καπου στο βαβελ εγραφε οτι την ζωη την μαθαινεις στα υπογεια και στις ταρατσες. στις ταρατσες ειναι πολυ καλυτερα γιατι ενω τα υπογεια εχουν πολυ σκονη, οι ταρατσες εχουν θεα το φεγγαρι. σαν επιδορπιο.

α, ασε και κανα μπουρμπουαρ ρε τσιπη.

(καλο ειναι παντως οποτε μας δινεται η δυνατοτητα να προτιμαμε εξοδους σε σπιτικα παρτι, ή σε συναυλιες σε κατειλημενους χωρους, πλατειες, παρκα, παραλιες, στριτ παρτι, αραγμα με φιλους, γκομενες, γκομενους, προβολες ή μικρα καφενεδακια και ουζερι μακρια απο καθε hip, trendy, cool μερος.)

αρχικη δημοσιευση στο περιθωριο.